Gecultiveerde blijmoedigheid
Blijkbaar bestaat er echt zoiets als een herkenbaar regionaal muziekgeluid. Als je Three’s Co van The Tyde aanzet hoor je direct: dit is California. Onbezorgde popklanken die, zelfs op de spaarzame toppen van melancholie, vreugde ademen. En zoals gebruikelijk wordt de muziek opgepoetst met harmonieën die onvermijdelijk geïnspireerd zijn door de oervaders van de surfmuziek: The Beach Boys.
~
Blijmoedig
Three’s Co is het derde album van de The Tyde, na de albums Once en Twice staat de steven nog steeds even strak op de horizon gericht: de muziek is op alledrie de platen heerlijk blijmoedig. Een soms haast eentonig en loom rockende vrolijkheid overheerst in de muziek. Dit wordt weliswaar zo nu en dan afgewisseld met een meer bespiegelende toon in nummers als The Lamest Shows, waar de leegte van een leven vol plezier voorzichtig doorschemert, tot het zelfs zeer stemmingsrijke Don´t Need a Leash, waarin je de zeemeeuwen het luchtruim hoort kiezen.
Het merendeel van het album lijkt het motto echter Do it again Again, zoals de titel van het openingsnummer luidt. Het is geen vervelende herhaling: de monotonie werkt in het geval van Three’s Co door het lichte en ruimtelijke geluid dat ze oproept. Zanger Darren Rademaker zingt de plaat vol alsof hij al de hele dag op een golf zit te wachten: onachtzaam maar niet ongeïnteresseerd – elk moment kan immers de actie komen. De teksten pretenderen ook niet meer te zeggen dan lege frases als: “Let’s go out this evening, we’ll take separate cars”. Het hindert niet. Niet origineel, wel leuk!
