The Heights

In mei van dit jaar waren The Heights te zien op de Small Press-beurs in Vera in Groningen om een curieuze reden. Drummer Marc van der Holst is namelijk tekenaar van de strip Spekkie Big en de afgelopen tijd publiceerde hij in cult-magazine Zone 5300 regelmatig stripjes over Brian Wilson, de geestelijk vader van de grote hits van The Beach Boys. Met die wetenschap in je achterhoofd is het geen wonder dat de band waar hij samen met zangeres/gitariste Naomi, bassist Mark en percussionist Dave (bekend van het omgekeerde hoofd) in speelt volop zonnige liedjes maakt en dat ze hun plaat Beachyhead hebben genoemd.

Bettie Serveert

Qua stijl lijken de songs op deze eerste plaat eigenlijk niet zo veel op The Beach Boys. De plaat lijkt misschien nog wel het meest op het werk van Bettie Serveert. Dat komt deels door de stem van Naomi, hoewel deze hoger is dan die van Carol van Dijk. De liedjes zijn ook heel uitgekleed, net zoals bij Bettie Serveert vaak het geval is. Toch is de stelling dat The Heights alleen op deze band lijkt niet helemaal eerlijk. De band heeft een bepaalde luchtigheid en ook een lieflijkheid die niet bij Betty Serveert past.

Zwoel of overstuurd?

In opener A Little Bit Of A zitten twee bassen waardoor het een heel krachtige start van het album vormt. Bij het titelnummer lijkt de stem van Naomi het sterkst op die van Carol, wat wordt versterkt door de vuige gitaarsolo aan het eind van het nummer. I Am The Trip heeft een stukje dat heel sterk lijkt op een liedje van het destijds (1997-98) zwaar onderschatte Amerikaanse trio Papas Frittas. In Watch My Head Explode lijkt de zangeres in het eerste couplet te proberen om zwoel te zingen, maar dat weet niet helemaal te overtuigen. Leuke samenzang zorgt ervoor dat het toch goed komt. Let’s Talk About You & Me is dankzij een creatieve compositie en de tweede stem één van de beste nummers op de cd. Cinnamon is het ruigste nummer op de cd, wat neer komt op meer snelheid en overstuurde stem.

Jammer van de herfst

Heel soms zijn The Heights wat monotoon, wat deels komt doordat je steeds hetzelfde gitaargeluid hoort. De drums zijn bijzonder creatief. Live kun je ook zien dat Marc veel plezier heeft in het drummen. Het totaalplaatje van dit debuut van The Heights is heel positief. Een klein nadeeltje zit er wel aan Beachyhead en dat is dat hij minder dan 30 minuten duurt en de ritjes in de cabrio zo wel heel kort gaan duren. Maar ja, dat zat er toch al niet meer in nu de herfst valt.