Beter een goede eendagsvlieg dan slecht gejat

.
Om je een idee te geven van het ‘klinkt als…’ van The Dead 60s, zijn dit de namen om wie je echt niet heen kunt. The Clash staat met stip op één. Ska-punk is wat ze doen en waar ze het beste in zijn. Zelfs de zang van Matt McManamon heeft dezelfde sneer als die van Joe Strummer, inclusief zijn typische blaffen (“wah-ah-ah-aoooooooooeh!”) in We get low. Niet dat ze mogelijk kunnen tippen aan deze helden overigens, daarvoor zijn hun liedjes te vrijblijvend. Maar verder is de gelijkenis sprekend.
~
Paranoia
Tekst en visuele vormgeving van deze plaat hebben een stads en paranoïde karakter. The Dead 60s vertellen ons over de onheilspellende sfeer in de regenachtige straten van hun Liverpool. Blijf vooral weg uit de schaduwen en kijk goed om je heen, want het is er niet pluis. Sirenes klinken waarschuwend in het nummer You’re not the law en er ligt altijd wel ergens een engerd op de loer.
Klinken al deze omschrijvingen van The Dead 60s je als muziek in de oren? Wacht nog even met je aanschaf en neem dit laatste advies ter harte. Ken je toevallig hun hitje Riot on the Radio van de (betere) radio? Lekker is die he? Aanstekelijk dansbaar, verleidelijk meezingbaar en kan zich gemakkelijk meten met de grote hits van de heren Ferdinand en Kaiser Chiefs. Welnu, de plaat opent met deze floor filler, maar de overige liedjes komen qua niveau niet boven Riot uit. Ze komen er zelfs niet bij in de buurt. Een eendagsvlieg? Misschien wel.
Conclusie: met hun ska, reggae, dub, punk en funk hebben The Dead 60s een ode geschreven aan de Britse popmuziek uit de jaren zeventig en tachtig. Maar alleen Riot on the Radio kan mee met deze tijd. Koop de single.