Band zou baat hebben bij stijlbreuk

The Coral is zo’n band die rustig van een kwaliteitskeurmerk voorzien mag worden. Ook op het vijfde album, Butterfly House, klinkt de muziek erg verzorgd en zijn de liedjes stuk voor stuk van een hoog niveau. Daarentegen leunt de band zo langzamerhand wel heel erg op het jaren zestiggeluid ten tijde van de Britse invasie op het Amerikaanse vasteland.

De vijf leden van The Coral hebben hun domicilie in het Engelse Hoylake, gelegen in het vermaarde graafschap Merseyside. Alleen daarom al mag het geen verwondering oproepen dat de mannen tijdens hun jonge jaren de Merseybeat met de paplepel ingegoten hebben gekregen.

Deze illustere muziekstijl binnen de rockmuziek kende in de jaren zestig haar hoogtijdagen. De mix van Amerikaanse rock-‘n-roll, R&B en Britse skiffle werd vertegenwoordigd door klinkende namen als The Hollies, Gerry & The Pacemakers en The Searchers.

Mearsybeat als fundament

~

De laatste jaren zijn sporen van het genre terug te vinden in de muziek van nieuwlichters als Fleet Foxes en The Last Shadow Puppets. The Coral is zelfs zo ver gegaan om de Merseybeat als fundament voor haar sound te gebruiken. De band weet sinds jaar en dag die basis op te leuken met psychedelica en folk die doet denken aan The Byrds, wonderschone harmonische samenzang in de stijl van Crosby, Stills, Nash and Young en hedendaagse indierock. Ook op de nieuwe plaat lukt het de Britten om een verzameling vrolijke liedjes voor te schotelen die omlijst worden met een dun, rafelig en sentimenteel randje.

Fris, zomers en optimistisch

Het gros van de pennenvruchten op Butterfly House heeft een fris, zomers en optimistisch karakter. Van extra invloed daarop is de spaarzame, maar geraffineerde toepassing van instrumenten als tamboerijn, keyboards, xylofoon en mellotron.

Zanger James Skelly toont zich in zijn voordracht weer eens een ware crooner en dat geeft de up-temposongs extra distinctie. Rustpunten zijn er ook. Zo lijkt ‘Walking in the Winter’ daadwerkelijk tijdens het koudste jaargetijde aan het brein ontsproten te zijn. Sleutelwoorden bij het beluisteren van dit nummer zijn: knusse winteravond, coltrui en open haard.

‘Falling all Around You’ is een ontroerend pareltje waarin The Coral een perfecte balans heeft weten te vinden tussen ingetogen zang, akoestische gitaar en een passend slotakkoord op de piano.

Gevoelige bombastische muziek

Met ‘1000 Years’ grijpt de band terug naar het geluid van Moody Blues in zijn vroege periode. Ofwel: weelderige, lyrische en bombastische muziek, die de gevoelige snaar regelmatig raakt.

Zowat alle songs vertellen een verhaal over zee, verlangen en romantiek. Ze klokken gemiddeld zo’n drie minuten, met uitzondering van ‘North Parade’, dat als waardige afsluiter wat meer van leer trekt.

Door de hoge kwaliteit en de onweerstaanbare aantrekkingskracht van de liedjes, valt er in eerste instantie weinig op Butterfly House aan te merken.

Monster van voorspelbaarheid

Toch moet er ook een kritische kanttekening geplaatst worden. The Coral melkt op de nieuwe plaat wel heel erg haar muzikale roots uit. In voorgaande jaren wisten de mannen de jaren zestiginvloeden wat gedoseerder voor het voetlicht te brengen, maar nu baseren ze er een heel album op. De pedalen die zorgen voor een ruigere benadering en daardoor voor een welkome afwisseling, worden amper ingetrapt of zelfs compleet genegeerd.

Ondanks dat de liefhebber zich zeker geen buil zal vallen aan het aanschaffen van deze plaat, is het voor The Coral wellicht raadzaam om de volgende keer eens voor een verrassende stijlbreuk te kiezen. Puur en alleen om op tijd te ontsnappen aan het monster van voorspelbaarheid. De band zou niet de eerste in de geschiedenis zijn die daar baat bij heeft.