Een tussendoortje om van te smullen
Er zijn van die goede ideeën. Eén ervan is om een band op tournee in Nederland twee dagen in de studio op te sluiten. Je geeft ze de vrijheid om gastmuzikanten uit te nodigen met als doel een EP met nieuwe nummers maken. Dat is wat onafhankelijk distributeur De Konkurrent doet met het project In The Fishtank, waarvan nu het elfde deel ter perse is gegaan. Het heeft een aantal zeer mooie resultaten opgeleverd (Motorpsycho met Jagga Jazzist Horns en Sonic Youth met The Ex bijvoorbeeld). Ditmaal viel de eer ten deel aan de Amerikaanse band The Black Heart Procession, die de studio indook met de Nederlandse progressieve rockers van Solbakken.
En ook deel elf van de serie is geslaagd. Ik moet bekennen dat ik nog nooit van Solbakken had gehoord, dus wiens invloed waar te horen is valt voor mij niet te herleiden. The Black Heart Procession ken ik echter wel, het is zelfs één van mijn knuffelbandjes. Vier langspelers met heerlijke sferische muziek, een beetje in de richting van Nick Cave, maar dan heel anders. Ongeveer een jaar geleden stonden ze in Vera en ook live waren ze meer dan overtuigend.
In the Fishtank
In de inlay staat te lezen dat Solbakken haar beperkingen op het gebied van improvisatie kent. Men kwam beslagen ten ijs en had al enkele stukken voorbereid. Het resultaat is dat deze plaat gelukkig niet een oeverloos gejam is geworden van twee bands, maar dat het zes liedjes heeft opgeleverd met een kop en een staart. Over Solbakken kan ik niets zeggen, maar In the Fishtank 11 zal Black Heart-liefhebbers absoluut bekoren. Het laatste album van de Amerikanen (Amore del Tropico) is het meest up-tempo uit het oeuvre, maar die lijn is hier niet doorgezet. Voor deze sessie keert The Black Heart Procession wat meer terug naar de rustige liedjes die kenmerkend zijn voor het vroegere werk.
Spanning
In the Fishtank is een erg spannende plaat geworden. De (onheilspellende) piano van Tobias Nataniel die zo op de voorgrond staat op de Black Heart-albums is ook hier maatgevend. Voor het eerste nummer kwam de Frans zingende en hijgende Rachael Rose over, die samen met Paulo Zappoli de toon zet in een ongelofelijk zwoele en erotische opener (Voiture En Rouge). De beklemmende sfeer blijft in muziek en tekst gehandhaafd: “There is a dog that waits for me, at my front door it lays asleep. And everytime I’d like to leave, it starts to bark or it follows me.” Het gevolg van een samenwerking is dat er twee drummers zijn; dat is opgelost door een breed scala aan percussie en aparte ritmes toe te voegen. Solbakken en The Black Heart Procession hebben nergens haast en dit resulteert in langzaam opbouwende sferische nummers, met als absolute apotheose het elf minuten durende Things Go On With Mistakes wat van kaal en spannend eindigt in orkestraal. Deze plaat maakt nieuwsgierig naar Solbakken en zal Black Heart Procession-liefhebbers zoet houden tot de volgende langspeler.
Machiel Coehorst 
