Moreno uit de bocht
.
Breekbaar
Opvallend is dat Moreno zijn karakteristieke gepiep en gekrijs achterwege laat en haast alleen maar zingt. Dit doet hij dan wel op voortreffelijke wijze. Zijn stem heeft nog nooit zo breekbaar, helder en zacht geklonken. Daarom is het des te spijtiger dat Moreno de microfoon deels door heeft gegeven aan Mary Timony (zangeres van de band Helium) die op zeurderige, niet-onderscheidende wijze drie nummers voor haar rekening neemt. Maar ach, dit past wel in de sfeer van fouten, overbodigheid en verkeerde keuzes, die de grondslag voor de cd lijkt te zijn.
Als je het doet…
Op internet werd de muziek van Team Sleep de hemel in geprezen (voordat de nummers af waren, was er al het een en ander uitgelekt) maar het is mij volstrekt onduidelijk waarom. Er is niets mis met het feit dat Moreno minder rockt en meer experimenteert maar als je het doet… vul maar in. Alles wat je hoort, is al gedaan alleen dan stukken beter; bijvoorbeeld drumcomputers die tervergeefs een Autechre-ritme zoeken, sampletjes die in DJ Shadow’s prullenbak liggen en nummers die klinken alsof ze White Pony niet gehaald hebben. Ik ben een groot Deftones-fan en ben lyrisch over de vocale kwaliteiten van Moreno maar Team Sleep heeft (op Antaraxia na) geen Deftones-fan iets te bieden. Niet-Deftones-fans ook niet, trouwens. Nee, ik zet Around the Fur maar lekker op. Of Endtroducing.