Zuiderhop
.
Kus m’n kloten!
Zo halverwege de cd lijken de heren even zat van hiphop te zijn en volgt er wat afwisseling. Het korte 20 Frang da Aufgeplakt is onvervalste electroclash die zo op een Lektroluv-cd had kunnen staan. Leegaert, samen met Brahim, een Vlaams-Marokkaanse zanger, heeft een zomerse reggae-vibe. Het zijn vreemde eenden in de Belgische bijt maar wel smakelijke. Helaas worden deze twee gevolgd door een nog raarder uitstapje, Super Commerce Bros., dat opgefokte dancehall blijkt te zijn. Om met de woorden van Kowlier te spreken: “Een welgemeende kus m’n kloten!” Totaal niet interessant en compleet overbodig. De rest van de plaat is gelukkig weer van het niveau dat we van de Belgen gewend zijn. Vooral In de Rayoeng is een heel fijn, swingend nummer, mede door de vocale medewerking van Gabriel Rios.
Kaviaar met appelmoes
Het klinkt over het algemeen allemaal erg fijn, ook al heb ik weer geen idee waar de heren het over hebben. Wanneer je de nummers vaker erg aandachtig beluistert en de titels achterop het hoesje leest, kun je echter in grote lijnen volgen waar de nummers over gaan (over hun fans, over het Vlaams en over kaviaar met appelmoes). Maar muzikaal gezien heeft Ezoa en niet anders al genoeg te bieden, dus laat de onverstaanbaarheid de gemiddelde liefhebber van nederhop niet weerhouden om deze Belgen eens een luisterbeurt te gunnen.