Nostalgisch Michigan

Op het podium is Nick Talbot echter een stuk minder mysterieus. Alleen, dus zonder zijn driekoppige band, maakt hij wat grapjes en rommelt hij een beetje met de stemming van zijn gitaar. Zijn liedjes worden perfect gespeeld en mooi gezongen, maar halen zelden het niveau van Flashlight Seasons. Volgens mij ligt dat meer aan zijn houding dan aan de goede songs, door een niet zo passend gevoel voor humor gooit hij zijn eigen glazen een beetje in net als met een weinig boeiende cover van Thera… eh Hüsker Dü’s Diane. Een aan de ene kant heel mooi en aan de andere kant heel lelijk optreden. In november komt naar eigen zeggen de nieuwe plaat of EP van Gravenhurst uit. Toch weer iets om naar uit te kijken dacht ik zo.

The One I Love

Nee, dan Sufjan Stevens, een vreemde jongen uit Detroit, die een soort van alternative country maakt. Het is bij Stevens een beetje moeilijk te bepalen wat fictie en werkelijkheid is. Zijn performance is gebaseerd op een jeugd in Michigan en alles wat daar bij komt kijken. Nog nooit heb ik iemand gehoord die zijn liedjes zo gedetailleerd toelicht. Hij neemt ons, aan de hand van een zelfgetekende plattegrond, mee naar zijn jeugd in de staat die hij lief heeft. Hij draagt The One I Love van R.E.M. aan haar op en zingt over de geschiedenis, de meren, de dorpen en de mensen. Over zijn oudere ex-vriendin Robin, zijn zus en over zijn macrobiotische hippie-ouders, die hem ’s nachts wel eens wakker maakten om hem te vertellen over de uitkomst van een discussie. Soms is het pure romantiek, dan weer (geveinsde) onhandigheid of ronduit stand-up comedy. Maar de liedjes zijn zo ontzettend mooi, dat het me niets kan schelen of die jongen ons nou ongegeneerd zit voor te liegen of dat zijn vader echt ooit de achtertuin in de fik heeft gezet tijdens een mislukte afvalverbranding.

In je eentje met je snaarinstrument een avond onvergetelijk maken is niet voor iedereen weggelegd. En wat betreft Michigan: Stevens woont inmiddels in New York en hij werkt aan een album over Illinois dat tweede in de reeks van alle staten moet worden. Worden er toch nog mooie, liefdevolle dingen gezegd over het land dat tegenwoordig zo genadeloos onder vuur ligt. Petje af.