Een heerlijke zomerbries

In 1993 had de Engelse muziekpers een nieuwe hype gecreëerd. Het titelloze debuut van Suede werd reeds voordat het uitkwam door de critici bestempeld als het beste album van dat jaar. In Engeland sloeg het album in als een bom. Lang uitgesponnen nummers over sex, drugs en dood herinnerend aan Bowie en Gary Glitter vol dramatiek gezongen door de opvallende en androgyne voorman Brett Anderson. De theatrale glamrock-koers werd verder uitgewerkt op de pathetische en bombastische opvolger Dog Man Star, maar de aandacht voor de band was verslapt en de pers had zich gestort op bands als Blur, Oasis en Pulp. Coming Up, het derde album, liet een verrassend poppy en krachtige band horen. Suede was herboren, maar de wisselvallige opvolger Head Music, waar men experimenteerde met electronica en dance, deed het geloof in de band geen goed. Nu, bijna tien jaar na het debuut, ligt het vijfde album van Suede in de winkels.

Back to basic

Muzikaal gezien is A New Morning een zelfde soort album als Coming Up. Na wederom drank- en drugsproblemen en de wisseling van een bandlid komt Suede met een tweede ‘back-to-basic’-album waarop de band laat horen waar zij goed in is; het maken van prettig in het gehoor liggende glammy nummers. Onder leiding van producer Stephen Street zijn de experimenten van Head Music opzij geschoven en hebben zij plaats gemaakt voor puntige, pakkende songs. Het gebruik van strijkers, mondharmonica, orgel en een kleine mate van elektronica geven het album een gevarieerd karakter. Regelrechte rockers worden gemakkelijk afgewisseld met breekbare ballads en melodieuze gitaarpop, al is hier en daar een echo van het pathetisch verleden van de band te horen. Het gezwollen en georkestreerde Astro Girl zou niet misstaan op Dog Man Star. Suede is op dit album van vele muzikale markten thuis.

Gegroeid

Zanger en tekstschrijver Anderson heeft zijn rol als donkere, tragische prins van het Groots en Meeslepend Leven aan de wilgen gehangen en de teksten over glitter, glamour en de zelfkant van de samenleving zijn grotendeels verruild voor een scala aan (kleine) geneugten van het leven. Het openingsnummer Positivity laat daar geen twijfel over bestaan. Het nummer Lost in TV kent zelfs een lieflijke Beatle-esque samenzang. Gelukkig blijft er wel ruimte over voor kritische kanttekeningen over het hedendaags bestaan. Sleapy head /get out of bed/ big bad world is calling (Morning). Ook het stemgeluid van Anderson is gevarieerd en gegroeid. Drank en sigaretten hebben hun sporen nagelaten. Zijn zang blijft niet steken in zijn beruchte pathetische falset, maar waaiert uiteen van ingetogen, breekbaar en meeslepend naar fris, rauw en uitbundig. Zo verrast Beautiful Loser de luisteraar, want de rauwe, schorre zang van Brett neigt naar het geluid van rivaal Liam van Oasis.

Gewoon goed

Voor sommigen fans zal het een teleurstelling zijn dat Suede het Groots en Meeslepend Zwelgen heeft verruild voor een lieflijker en positiever blik op de wereld. Toch dienen de sceptici toe te geven dat het vijfde album van de band een zeer coherent en pakkend geheel is geworden met een gevarieerd scala aan goed gestructureerde nummers. Suede doet waar zij goed in is: frisse popsongs met een vleugje melancholie en pathetiek. Toegegeven: A New Morning is geen risicovol, gedurfd album, maar het laat wel een band in topvorm horen. A New Morning voelt niet aan als een aardschok, maar als een heerlijke zomerbries. Het wordt een heerlijke morgen.

Link:

Suede.net