Mucho mainstream
Het is een pittige vraag voor een popquiz: Welke populaire rockband is begonnen onder de naam Polar Bear? Antwoord: Snow Patrol. De nieuwe en meer mysterieuze bandnaam Snow Patrol ontstond omdat de bassist van Jane’s Addiction een hobbybandje had met dezelfde, niet bijster originele naam “IJsbeer”. Tot zover de poptrivia, over naar serieuzere zaken.
Lightbody–effect
Snow Patrol viel ten tijde van Final Straw vooral op door wereldsongs als Somewhere A Clock Is Ticking en de hit Run. Hypnotiserende, epische ballades die zelf de meest koele kikker wisten te ontroeren. In Set The Fire To The Third Bar dat Gary Lightbody op Eyes Open zingt met diva Martha Wainwright gebeurt er overigens weer zoiets moois: de song is zó vol bezieling dat je spontaan de behoefte krijgt ongegeneerd een potje te gaan janken. Ook het langzame Chasing Cars en Make This Go On Forever van het nieuwe album zijn schitterende instantklassiekers. Dit zijn de Snow Patrolsongs die gedragen worden door avontuur en die de kracht kennen van het “Lightbody-effect”: voordracht van tekst en zang als in een kalmerend warm bad. Kon deze band zich maar altijd bezig houden met van die songs die je direct een brok in de keel bezorgen…
Vlees noch vis
Maar Snow Patrol is een vijfkoppige band en blijkbaar vinden de mannen (of is het de platenmaatschappij?) dat er af en toe gerockt moet worden. Hier slaat de ongeïnspireerdheid toe, dus krijg je hapklare brokken met akkoorden voorgeschoteld zoals opener You’re All That I Have, het quasi-ruige Hands Open met een verschrikkelijk refrein (Nickelback!) of het saaie Headlights On Dark Roads. Songs in categorie ‘Vlees noch vis’. En helaas valt de rest van de liedjes op Eyes Open dan vanzelf tussen wal en schip. Eeuwig zonde, want Snow Patrol is zonder meer een interessante band, zo lang de leden zichzelf durven te blijven en niet vallen voor de verleiding mainstream-rockliedjes te gaan schrijven.