Stukje zingen?

Nou ja, in eerste instantie was ik niet zo heel vrolijk en blij met wat de Sergeant ons allemaal voorschotelt. Eerlijk is eerlijk, originaliteit is niet een woord dat erg hoog op zijn lijstje staat. Nummers lijken een beetje standaard: wat stevige rock, wat lekkere pop, een flinke scheut country en klaar is overste Petter. Met nadruk op ‘lijken’, want toch flikt hij het iedere keer weer om net wanneer je denkt “dit nummer is echt wat minder” met een gouden vondst of een platina wending op de proppen te komen.

Way To Go!

Na een paar luisterbeurten let je niet meer op eventuele missers, maar heb je alleen nog maar oor voor deze elf uiterst aanstekelijke en kwalitatief uitstekende tunes. Zonder uitzondering, maar met een aantal uitschieters naar boven, zoals – voor de niet te onderdrukken glimlach – het countryduet Way To Go!, met bijpassende viool, pedal steel en sitar. En misschien wel een van de leukste rocksongs van het moment There’s A Moon Outside (…”There’s An Open Fire”), met een briljant refrein en engelenkoortjes. Het zijn niet de meest zuivere engelen, maar goed, een kniesoor… Hoe dan ook, erg aanstekelijk allemaal.

Kampvuurtje?

En zo werd Monkey Tonk Matters van Sergeant Petter ineens een van de leukste plaatjes voor deze zomer. Een kritisch nootje hier en daar doen daar weinig aan af; er is eigenlijk niets mis met de tweede van deze Noor. Criticasters houdt uw muil, tenzij u een stukje wilt meezingen. Of bouw voor mijn part alvast een kampvuur. De Sergeant heeft wel een gitaar en is ongetwijfeld binnenkort in Nederland om een stukje met ons te zingen. Zo vrolijk waren wij nooit.