Harde vuistslag
.
2013 was in sommige gevallen niet zo’n goed jaar. Bijvoorbeeld alleen al omdat het nagenoeg onmogelijk was om voor een redelijke prijs een fysiek exemplaar van een van de beste hip-hopalbums van het jaar te bemachtigen, namelijk die van Run The Jewels. Daar komt met een Europese uitgave nu eindelijk verandering in.
Run The Jewels bestaat uit EL-P en Killer Mike, die met hun solowerk al veel indruk wisten te maken. Al meer dan een decennium lang is EL-P als producer, rapper en medeoprichter van het (inmiddels inactieve) label Definitive Jux een vaste waarde binnen de underground hip-hopscene. Killer Mike timmert wat korter aan de weg, maar zijn album R.A.P. Music kreeg veel lovende kritieken, mede dankzij de sterke producties van EL-P.
The tune of bruised movements
Een samenwerking tussen twee van de beste hedendaagse rappers kan bijna niet tegenvallen. En inderdaad, Run The Jewels is ijzersterk, niet in de laatste plaats omdat EL-P en Killer Mike op tekstueel gebied ontzettend goed bij elkaar passen. EL-P staat bekend om zijn orwelliaanse teksten over een elite die de massa onderdrukt en dom houdt, terwijl Killer Mike vaak het leven in Amerikaanse achterbuurten beschrijft.
Zo horen we in het nummer ‘DDFH’ (dat staat voor het sarcastisch bedoelde Do Dope Fuck Hope) Killer Mike in de eerste verse het volgende rappen: “Cops in the ghetto they move like the Gestapo / Drunk off their power and greed, they often hostile / My little homie talked shit back, and they beat him bad / That boy in the hospital now he’s lookin’ bad”. Vervolgens trekt EL-P het persoonlijke verhaal van Killer Mike wat breder door te rappen over minderheden die niet serieus genomen worden wanneer ze hun stem laten horen: “Then laugh while you’re humming the tune of bruised movements / That took a few too many tabs to prove lucid”.
Brag & boast
Vergezeld door een harde en kille beat is ‘DDFH’ een van de sterkste tracks op het album. Toch is het leven niet alleen kommer en kwel voor beide heren. Zo staan er genoeg zogenaamde brag & boast (opscheppen over hoe goed ze zelf zijn, eventueel door te verwijzen naar alle dure auto’s en sieraden die ze bezitten) nummers op het album waarin met humor gerapt wordt over hoe goed Run The Jewels is en hoe armoedig de rest van de rapscene is. Op ‘Job Well Done’ zijn bijvoorbeeld EL-P’s regels “Women dosed with ayahuasca drum circle and sing about us / Dolphins prone to rape’ll hear the tape and start to think about it” te horen.
De combinatie van beats, teksten en rapskills van beide heren zorgt er voor dat iedere track de potentie heeft om in te slaan als een bom. De afwezigheid van een rustpunt halverwege het album komt het geheel echter niet ten goede. Alles is rauw en hard, waardoor latere songs als ‘Get It’ en ‘Twin Hype Back’ niet geheel tot hun recht komen. Afsluiter ‘A Christmas Fucking Miracle’ laat echter horen dat EL-P wel degelijk in staat is tot melodieuzere producties. Een tweede subtielere track in de trant van het schitterende slotnummer had het album wellicht evenwichtiger gemaakt.
Dit wil overigens niet zeggen dat Run The Jewels nu een onevenwichtig geheel is dat als los zand aan elkaar hangt. Het is zeldzaam om hip-hopalbums te horen waarop iedere song raak is. Dit album behoort zeker tot die kleine groep releases. Iets meer subtiliteit en Run The Jewels was een mokerslag geweest in plaats van de (weliswaar harde) vuistslag die het nu is.
