Dromerig Roosbeef boekt progressie
Je zou er bijna het cliché ‘volwassen geworden’ voor van stal halen, als je Kalf van Roosbeef draait. De band heeft duidelijk progressie gemaakt.
De vorige albums klonken soms wat moedwillig excentriek, maar dat is op album nummer drie niet meer het geval. Bovendien is zangeres/tekstschrijfster Roos Rebergen beter gaan zingen; haar stem zwabbert nog zelden.
Tekstueel is Kalf een bijna logisch vervolg op de vorige twee platen: de teksten van Roos lijken steeds soberder te worden. Duidelijke refreinen zijn er zelden; wel worden vaak een of twee zinnen herhaald, soms op bijna mantra-achtige wijze: ‘En als ik in de bomen zit, de bomen zit, de bomen zit, / dan kijk ik blij en jij ziet wit, o jij ziet wit, o jij ziet wit’.
IJler dan ooit
Roosbeef is als band gegroeid en goed op elkaar ingespeeld, en dat is ook te horen op een speels liedje als ‘Controleer Mij’ (overigens het Roosbeef-nummer tot nu toe). Let ook op de fraaie percussie, een detail dat de muziek naar een hoger niveau tilt. Daarnaast worden vooral de rustige nummers uitstekend opgebouwd.
De kracht van Kalf zit vooral in de ijle, dromerige liedjes die je bekruipen. Opener ‘Amerika’ trekt je langzaam de plaat in met een kaal, stoïcijns drumritme en een dwarrelende, melancholische piano. Ook andere albumhoogtepunten als ‘Modemeisjes’ en ‘We Hebben Alles’ zijn bijna etherisch, met dank aan fraaie strijkerspartijen.
Nog te veel op de grond
Vergeleken met de eigenzinnige, dromerige liedjes op Kalf zijn de verder prima rockers hier helaas wat te gewoontjes. Die kant van de band was op vorige plaat Omdat Ik Dat Wil (2011) interessanter, want dwarser. Op titelnummer ‘Kalf’ duikt een gitaarpartij op die, indien net wat weidser erin gemixt, niet had misstaan op een Editors-album. Zo’n gitaar duikt ook op in ‘De Schelde’; een prima, maar niet al te spannend nummer. ‘Und Man Liebt So Viel’ is bovendien het gangbaarst klinkende liedje van Roosbeef tot nu toe, Duitse tekst of niet. De rockkant speelt Kalf toch wel parten en detoneert met de rest van de plaat.
Kalf bevat zowel de ijlste liedjes van Roosbeef, als de meest aardse rocknummers die de band heeft uitgebracht. De nummers uit die laatste categorie houden de plaat net te veel op de grond, en dat is jammer. Kalf is namelijk het beste album van Roosbeef tot nu toe, maar had Het Beste Album van Roosbeef Tot Nu Toe kunnen zijn.
