Muziek / Album

Leve de Hollandse Nieuwe!

recensie: Pourquoi Me Reveiller - They Took My Bed Outside

Een aantal jaren geleden speelde er, in de grote stroom aan Rotterdamse rock, een interessant klinkend bandje met een Franse naam in de kelderbar van Vera. Net als hun naam, klonk de band anders dan men van Rotterdam gewend kon zijn. Met op Belgische voorbeelden geschoeide, theatrale pop, bleek Pourquoi me Reveiller, samen met Kopna Kopna, de fijne vreemde eend in de bijt. De frisheid bleef niet lang, want kort nadat ze hun kop opstaken, raakten ze in de bak van vergetelheid. Nu is hun eerste plaat een feit en prompt worden ze verkozen tot Hollandse Nieuwe van 3voor12’s Dubbel Check. Helemaal niet zo vreemd, eigenlijk.

Pourquoi me Reveiller ontstond in 1998, doordat de leden van de band allemaal thuis zaten na het uiteenvallen van hun respectievelijke vorige bandjes. Tot die tijd waren de leden van Pourquoi me Reveiller bezig geweest met allerlei populaire stromingen als grunge, ska en punk. Voor hun nieuwe band moest het over een andere boeg. We hebben het over de periode waarin alles uit Antwerpen op een voetstuk stond. Ook Pourquoi me Reveiller besluit Captain Beefheart en Tom Waits als voorbeelden te gaan beschouwen en het instrumentarium werd uitgebreid met een piano, accordeon en viola da gamba. Dankzij het meer gevarieerde repertoire werd de band bovendien met andere ogen bekeken. Toch duurde het heel lang voordat ze met een langspeler debuteerden.

Het debuut

~

Nu is er dus het debuut They took my bed outside en nog steeds klinkt de band gevarieerd. Het resultaat roept een reactie op die al bijna net zo gevarieerd is. De opener, Bloody hours of Nasty Torture valt bijvoorbeeld te karakteriseren als een ontmoeting van het bekendste werk van Yann Tiersen met dEUS’ A Shocking Lack Thereof. En dat is een hele mooie, meeslepende combinatie. Net zo mooi als het heerlijke, groovy Wap of de muzikale omlijsting van All I Want. Deze nummers staan echter in een sterk contrast met toch meer ’terug naar de basis’ nummers, zoals Diabolic Rolling Mill en Artificial Paradise.

Variatie

Dat contrast maakt They took my Bed Outside niet echt een gemakkelijk te beluisteren album en Pourquoi me Reveiller een band die niet gemakkelijk in een te benoemen hokje valt. Hier en daar hoor je een sterke invloed van Zita Swoon tijdens diens vroegste dagen. De andere keer neigt het naar singer/songwriter, wat via een dosis emo naar repetitieve postrock overhangt. Breekbare songs worden afgewisseld met bombastischer werk. Maar de grote verschillen zijn op zich niet erg, want daardoor blijven ze op Belgische voorbeelden lijken. En zo lang je net als Pourquoi me Reveiller daarbij een eigen gezicht blijft houden, is dat niet erg. Lang leve de Hollandse Nieuwe.