Gedisciplineerde klankenkakofonie

Een pachinko, zoals de speelautomaat heet, staat bekend om zijn krankzinnige geluid. Tijdens een trip door Japan in de zomer van 2009, geraakten de bandleden gefascineerd door deze oosterse chaos. Op de cd Pachinko resulteert deze wanorde niet alleen in een bonte mix van – soms niet te duiden – genres. New Cool Collective staat bekend om de energie die zij weet te transformeren naar haar publiek; een avondje New Cool staat garant voor zwetende lichamen, dik plezier en de volgende dag spierpijn. Met de Japanse invloeden nu, is de immer aanwezige energie uitgebouwd tot een niet te bevatten orgie van geluidsbombardementen, die gezonde vitaliteit te boven gaat.

Het nieuwe geluid van New Cool Collective is gestoord. Neem een flinke portie rock en freejazz, invloeden uit alle werelddelen, een dosis computersamples, gejaagde ritmes en gooi het in een jungle van losgeslagen muzikanten. Een verbazingwekkende anarchie is niet meer dan logisch. De albumpresentatie deed de Amsterdamse poptempel inderdaad verstommen. Maar niet vanwege een muzikale puinhoop. Hoe de beresterke formatie zijn uiteenlopende ideeën constant weer tot een eenheid kneedt, is niets anders dan verbluffend.

Het fundament ligt bij pakkende, dansbare thema’s en een ijzersterke ritmesectie. Komische, smetteloos uitgevoerde breaks en onberispelijke afwisselingen tussen de verschillende secties, verraden de eindeloze discipline van elke muzikant. Daarbij bezit de bigband meerdere uitmuntende solisten die het publiek op treffende wijze weten op te jutten. Voornamelijk percussionist Jos de Haas, blazer David Kweksilber en frontman Benjamin Herman beduvelden hun luisteraars. Ook waarborgt de formatie de showelementen. Het is leuk en vermakelijk te kijken naar muzikanten die plezier hebben. Hans Teeuwen kondigde de band aan en Moke-zanger Felix Maginn zong overtuigend een nummer mee, net als op het album.

Met de nieuwe inslag is een concert van New Cool Collective Big Band een nog groter avontuur. Soms leek de zaal dan ook wat ontredderd door de in grenzeloze energie verpakte, verontrustende reikwijdte. Op zulke momenten werd een vertrouwde klassieker ingezet, als ‘Con Que?’ of ‘Big Mondays’. Even adem happen en dan weer verder.