Nog een talentvolle IJslander

Mugison lijkt het ergens anders vandaan te halen. Eigenlijk valt, al dan niet toevallig, meteen de verwantschap met onze zuiderburen op. Mugimama, is this Monkeymusic? doet denken aan de muziek van gerenommeerde Vlaamse acts als Soulwax, Zita Swoon en dEUS. Het zijn de hitgevoelige schots en scheve geluiden van de broertjes Dewaele, de uitspattingen van de oude Stef Kamil Carlens en de mooie liedjes van Barman. Een snufje Bonnie ‘Prince’ Billy en hier en daar wat Tom Waits. De diversiteit is groot. Veel mooie muziek, een aantal minder geslaagde composities en ook zo nu en dan wat meligheid en irritant geklooi, wat dit album zeker niet ten goede komt. En kan iemand mij alsjeblieft eens uitleggen wat het nut is van een hidden track?

Vriendin

Het geheel is wat inconsistent, maar Mugison scoort wel de nodige punten met zijn geïnspireerde voordracht. Van uiterst neurotisch verliefd in de opener I Want You tot hypergevoelig in de prachtige ballad 2 Birds, gezongen samen met een vrouw, die ook nog eens zijn vriendin blijkt te zijn. Zij maakt geregeld haar opwachting op het album en doet dat echt heel goed: het duet What I Would Say In Your Funeral is eveneens een van de hoogtepunten van de plaat.

Niet uitzonderlijk

Wanneer je Mugimama, is this Monkeymusic? in zijn geheel beschouwt, heb ik echter niet het gevoel dat ik iets heel uitzonderlijks heb gehoord, hoewel het talent van deze man onmiskenbaar is. Dat Mugison het in IJsland goed doet, is dan ook heel begrijpelijk. De man is vindingrijk en dit is een gedeeltelijk zeer hip klinkend album, maar het totaalplaatje laat nogal te wensen over. Mugison heeft ervoor gekozen ons zoveel mogelijk kanten van zichzelf te laten zien. Misschien zou een iets meer gekanaliseerde aanpak beter werken, al ervaar ik deze plaat zeker niet als een vervelende persoonlijke kennismaking.