Muziek / Concert

Muziek zoals muziek bedoeld is

recensie: Motorpsycho Presents: The International Tussler Society

De Noorse band Motorpsycho kan al jaren bogen op een uitstekende reputatie. Uitstekende albums volgen elkaar op en live zijn de Noren een ware sensatie. De diversiteit die de band op haar albums tentoonspreidt, hebben een verder vervolg gekregen. Met een paar bevriende muzikanten presenteert Motorpsycho The International Tussler Society waarmee ze muziek spelen die ze zelf graag horen. Country & western en folk. Zeg maar cowboymuziek.

~

Onder de titel Motorpsycho Presents: the International Tussler Society brachten de heren onlangs de tweede Tussler-plaat uit en natuurlijk doen ze wat ze het liefste doen: spelen. Vrijdag 8 oktober deden ze dat in een volgepakt Vera Groningen. Want Groningen houdt van de sympathieke Noren. En zij van ons.

Enthousiast

~

Gezien de albums van de Tussler Society viel het gehalte aan folk en country eigenlijk nogal mee. Veelal ontaardden nummers in lange uitgesponnen stukken die eerder aan southern rock – a la Lynyrd Skynyrd – deden denken dan aan echte westernmuziek. Het instrumentarium bestond uit banjo’s, een lapsteel, twee drums, gitaren en een contrabas. De heren hadden er overduidelijk zin in: er werd gegrapt over softdrugs en drankgebruik. Ieder bandlid kondigde wel een keer een nummer aan of hield een kort praatje met het publiek. Er werd een keer kort gepauzeerd maar er werd vooral erg lang gespeeld: ondanks dat het optreden stipt om tien uur begon, werden de vroege uurtjes gehaald.

Blanke pit

Alle liedjes handelen – naar eigen zeggen – over drank. De Tusslers brengen op geheel eigen wijze een prachtige ode aan westernmuziek en haar thema’s; naast drank het outlawbestaan, de mooie dames en de road. Het is deze identificatie die voorop staat en het hart vormt van het gezelschap. De Tussler Society bracht vrijdag een mix van eigen liedjes en covers. Nummers van de Allman Brothers en The Grateful Dead werden met veel respect eigen gemaakt. Ze mogen het doen omdat alle nummers met evenveel liefde en enthousiasme behandelen worden. Exemplarisch hierbij was de drummer die naar voren komt, een gitaar omhangt en zegt dat dit de eerste keer wordt dat hij gaat zingen, behalve dan onder de douche. De wars van arrogantie is prachtig: “This is one of the best songs I know” – niks geen absoluta, het gevoel staat voorop.

Vanuit het hart

Het publiek pikte de vibe perfect op, er werd gedanst en geheupwiegd en bovenal geluisterd. De zaal liep naar verloop van tijd wel een weinig leeg maar dat zal wel aan de laatste treinen gelegen hebben. Veruit het grootste deel van het publiek heeft het concert helemaal uitgezeten en kon niet anders concluderen dat dit een heerlijke avond muziek was. Muziek vanuit het hart, zoals het bedoeld is.