Ambachtelijk jaren ’70 geluid

De mannen van Moss zijn vooral bedreven in korte – soms een schaamteloze één minuut veertien – liedjes met kop en staart, en prachtige breaks. De zang is op sommige nummers vierstemmig en duidelijk verwant aan Crosby, Stills, Nash & Young en de Beach Boys. Het geluid is soms breekbaar, dan weer zwierig. Neem de single Light of My Life; werkelijk prachtig. De laatste jaren zelden zo een schitterend nummer gehoord. Op The Long Way Back lijkt de band de ware opvolger van wijlen Excelsior-vaandeldrager Daryll-Ann; de zanglijnen refereren duidelijk aan die van Coen en Jelle Paulusma en Anne Soldaat. En ook het gitaarwerk van laatstgenoemde is zeker van invloed geweest.

Fotograaf: Timo Sorber

Frontman Marien Dorleijn is overigens geen onbekende in de scene. Hij won in 1999 de Grote Prijs van Nederland in de categorie singer-songwriter. Zag je Moss de afgelopen tijd als voorprogramma van Coparck, Bettie Serveert of Johan, dan was je getuige van een overtuigende band die je onherroepelijk een vrolijk gevoel bezorgde. Een band ook, die in korte tijd de voorprogrammastatus is ontgroeid. Supergeconcentreerd en op indrukwekkende wijze musicerend. Moss heeft veel in de oefenruimte gebivakkeerd en kan inmiddels wijzen op een lange gig list.

He did it again

Komt dat op de plaat dan wel over? Wees gerust, dat is zeker het geval. De afgelopen jaren werkte de band voor hun debuut nauw samen met producer en Excelsior-baas Frans Hagenaars. En dat is te horen. Een ronkende Fender Rhodes en dartelende gitaren sijpelen uit de speakers. He did it again. Een prachtig jaren ’70 geluid, met een hedendaagse twist. Dit is popmuziek waar het hart sneller van gaat kloppen. Bij Nederlandse bands als Moss weet je nooit zeker of er een grootse muzikale toekomst voor hen is weggelegd. Mijn voorzichtige voorspellingen zijn echter als volgt: een van de volgende Essent Awardswinnaars en in augustus op Lowlands in de India-tent. Hoog in de jaarlijstjes van 2007, zowel voor Plaat van het Jaar als Song van het Jaar. In 2008 op de festivals, inclusief Noorderslag, en een succesvolle toer langs alle poptempels in den lande. Velen zullen dan allang weten dat The Long Way Back voor een prachtig gelopen route heeft gezorgd.

Moss live:
22-02 Get Records
Amsterdam

23-02 Plein 79
Den Bosch

25-02 Effenaar
Eindhoven

02-03 Kultuurhuis
Arnhem
15-03 Doornroosje
Nijmegen
31-03 Underground
Lelystad
01-04 Plato Gigant
Apeldoorn

05-04 NAI
Rotterdam

13-05 De Instuif
Wijk aan Zee
21-06 Zomerfestival
Becancon (FR)