Het ontwijken van de val

In de laatste tien jaar verschenen er zo’n vijftien albums van de verschillende bands waar de Canadees Spencer Krug frontman was. Frog Eyes, Fifths Of Seven en Swan Lake zijn enkele van die formaties, maar de grootste bekendheid verwierf Krug met de albums van Sunset Rubdown en Wolf Parade. De verschillende projecten onderscheidden zich van elkaar door hun bezetting en niet zozeer door de muziek. Van rechttoe rechtaan indierock tot ingewikkelde, bombastische composities, Krug ziet ieder album als een nieuwe uitdaging. Zijn herkenbare stemgeluid is de rode draad in zijn muziek.

Minimalistische aanpak
Eerdergenoemde bands zijn al enkele jaren niet meer actief, dus moest Krug op een andere manier zijn honger stillen naar het schrijven van liedjes. Moonface werd zijn eerste soloproject waarmee hij een EP en twee albums uitbracht. Organ Music Not Vibraphone Like I’d Hoped uit 2011 hypnotiseerde door de invloeden uit de elektronische muziek van de jaren tachtig, op With Siinai: Heartbreaking Bravery, een samenwerking met het Finse Siinai uit 2012, was duistere indierock te horen. Met Julia With Blue Jeans On slaat Krug wederom een compleet andere weg in.

Het is zonder twijfel het kaalste album van de Canadees tot nu toe. Krug vond het tijd om opnieuw kennis te maken met de piano, het eerste instrument dat hij leerde bespelen. Het resultaat zijn tien liedjes waarop enkel de piano en zijn stem te horen zijn. Niet alleen op muzikaal vlak heeft Krug voor een minimalistische aanpak gekozen, ook de songteksten  – speels en sprookjesachtig, boordevol verwijzingen naar de bijbel, kunst en historische feiten –  zijn ontdaan van alle poespas.

Bewonderenswaardig
Door deze omslag is Julia With Blue Jeans On een van de meest persoonlijke albums van Krug. Onomwonden contrasteert hij zijn liefde voor ene Julia met zijn eigen tekortkomingen en onzekerheden. Zo zingt hij op het ruim acht minuten durende ‘Dreamy Summer’: ‘There’s no reason I should feel like dying / but you’re the reason I’m here and alive / either way’. Het nummer is een van de beste van het album, maar ook ‘Everyone Is Noah, Everyone Is The Ark, ‘Your Chariot Awaits’ en het titelnummer zijn pareltjes waarbij treurnis en verliefdheid hoogtij vieren. Dergelijke thema’s, in combinatie met melancholische pianomuziek, worden snel pathetisch en ongeloofwaardig, maar Krug weet een perfecte balans te vinden tussen de positieve en negatieve emoties, zodat hij deze val weet te ontwijken.

Het is bewonderenswaardig dat Krug zich iedere keer weer weet te vernieuwen, zonder dat de experimenteerdrift zijn verhaal in de weg staat. Het is dan ook niet gek dat hij tot de beste singer-songwriters van het moment gerekend wordt. Met Julia With Blue Jeans On bevestigt hij nog maar eens dat hij deze titel waard is.