Het jarenlang wachten meer dan waard
.
In 2000 sloeg het debuutalbum van de Nederlandse band Merry Pierce in het alternatieve circuit in als een bom. Beach Blanket Bingo, dat bij het kleine indie-label Jonagold uitkwam, bracht oprechte en indringende popsongs, geschreven en uitgevoerd door Jarno Volman, de man achter Merry Pierce. Zeven jaar later en inmiddels onder de hoede van platenmaatschappij Excelsior brengt Volman, ook Volmanza genoemd, elf nieuwe nummers ten gehore op The Warm Aquarium.
Er wordt gezegd dat zeven een magisch getal is. In dit geval gaat dit gezegde absoluut op. The Warm Aquarium staat vol mooie, dromerige luisterpop, zonder dat de muziek ook maar ergens te sentimenteel of onoprecht wordt. The Warm Aquarium blijkt inderdaad magisch te zijn. Ondanks dat het album geen echte uitschieters kent, zoals Beach Blanket Bingo het nummer Sinas had, is dit album over het geheel genomen van een hoger niveau dan het debuut. Het lijkt alsof de samples, de teksten en de stem van Volmanza nog indringender, oprechter en coherenter zijn. Dit is bijvoorbeeld het geval op openingsnummer The Media. Na het langzame, rustige intro is daar opeens de overheersende gitaarpartij afgewisseld met de dromerige en warme stem van Volmanza; alles lijkt in balans.
Fragiel en emotioneel ~
The Warm Aquarium zit door de combinatie van de muziek, de zangstem en de teksten vol emotie. Zo zijn het op Kenny Rogers’ Son de volle klanken van de cello en de stem van Volmanza, die tergend langzaam zingt “But soon he made a mess / and Kenny tried to / hide his tears”, die van een simpele tekst een emotioneel beladen stukje muziek maken. De emotie is nog sterker te horen op Easy Come, Easy Go; als Volmanza voorzichtig uithaalt en zingt: “Let me dream for a while”. Merry Pierce is hier kwetsbaar en fragiel maar dit gevoelige popliedje zakt gelukkig nergens in, wordt nooit onoprecht of sentimenteel en clichés die we kennen uit andere liefdesliedjes blijven gelukkig uit.
Betoverend, met een klein barstje
Het is Volmanza absoluut vergeven dat zijn Nederlandse tongval af en toe doorklinkt. Wat hem minder makkelijk te vergeven is, is het laatste nummer op de cd. Anneke van Giersbergen, voormalig zangeres van The Gathering en nu frontvrouw van Agua de Annique, breekt op Audrey’s Dance met de magie die de rest van de nummers op het album kenmerkt. De muzikale stijl van Volmanza blijft herkenbaar op de achtergrond doorklinken maar de vaak zeurderige hoge tonen van Van Giersbergen brengen het nummer wel om zeep. Hierdoor gaat het album helaas een beetje als een nachtkaars uit.
Op Audrey’s Dance na biedt The Warm Aquarium kwalitatief zeer goede poppy low-fi nummers. Merry Pierce heeft een mooie, bij vlagen magische opvolger van het debuut Beach Blanket Bingo afgeleverd. Zeven jaar wachten is alleen wel heel erg lang. Hopelijk begrijpen Jarno Volman en zijn medemuzikanten dat drie, of misschien twee jaar wachten ook een betoverende uitwerking kan hebben…
