Muziek / Album

Kravitz wordt niet mooi oud

recensie: Lenny Kravitz – Baptism

Lenny Kravitz is een stadionrocker pur sang geworden. Hij staat op pinkstermaandag voor de vierde keer op Pinkpop als een van de headliners en verkocht al vele kaarten voor zijn concert op 17 juni in de Amsterdam Arena. Het schijnt zelfs dat men verwacht minder kaarten te verkopen voor Pinkpop omdat Kravitz, die Pinkpops duurste act ooit is, ook in de Arena speelt. Misschien niet echt handig geboekt, zullen we maar zeggen. Degene die daar echter het minst mee zal zitten is Kravitz zelf, die zijn graantje meepikt en ongetwijfeld weer miljoenen exemplaren verkoopt van zijn nieuwste album Baptism.

~

En hoe is Baptism? Ik denk dat Kravitz op deze plaat zijn status van mainstream rockster meer dan waarmaakt. Hij gaat namelijk meer en meer als überstadionrocker Bon Jovi klinken. En dat bedoel ik niet op een positieve manier. Op dit album, dat hij overigens bijna helemaal alleen inspeelde, kun je Kravitz slechts sporadisch betrappen op een interessante bijdrage aan het muzikale landschap. Het album begint niet slecht met het wat narcistische, doch lekkere nummer Minister of Rock ’n Roll: “I can heal you, I can save your soul.” Maar dan dondert de zaak meteen in elkaar met het zouteloze I Don’t Wanna Be A Star: “Just want my Chevy and an old guitar.” Ja ja, als iemand toch altijd het stijlicoon heeft willen zijn is dat meneer Kravitz wel. Hij ziet er overigens tegenwoordig ook uit als Bon Jovi er uitzag in de tijd van Bed of Roses.

Genie van vroeger

En ja hoor, ook de veel te frequent voorkomende ballads (wederom à la BJ) zijn saai en duren veel te lang. Kravitz lijkt niet meer over de capaciteiten te beschikken om nummers interessant te houden. Met name ballads als Calling All Angels, The Other Side en What Did I Do With My Life doen deze plaat geen goed. Deze tearjerkers steunen vaak op een traag gitaar- of baslijntje en een flinterdunne, weinig geïnspireerde zanglijn. Jammer dat de oude energieke, rauwe Lenny Kravitz niet vaker om de hoek komt kijken. Slechts zelden hoor je iets terug van het genie van vroeger. Het funky Sistamamalover is een te gek swingnummer à la Prince en het poppy California is net zo lekker als de rock ’n rollsingle Where Are We Runnin’?. Verder is Storm samen met Jay-Z nog het vermelden waard, maar dan is het ook echt gebeurd met de hoogtepunten.

Op deze manier wordt Kravitz niet mooi oud. Voor iemand die in de jaren negentig toch een bijna legendarische status heeft opgebouwd met albums als Let Love Rule, Mama Said en Are You Gonna Go My Way? is dit zevende album ver onder de maat. Zijn geluid uit die tijd is nu bijna geheel verdwenen en heeft plaatsgemaakt voor een middelmatige rocksound. Ook het imago van dit voormalige stijlicoon is niet meer wat het geweest is. Maar het publiek blijft komen. Ik vraag me echter af of men op Pinkpop wel zit te wachten op Baptism. Elk nummer dat Lenny van deze plaat speelt gaat nou eenmaal ten koste van een oudje als Mr. Cab Driver of Are You Gonna Go My Way.