De ophef waard

Hard-Fi bestaat uit vier jonge Britten met als boegbeeld zanger en schreeuwlelijk Richard Archer (ik heb nog geen interview gelezen waarin niet minimaal veertig keer het woord ‘Fuck’ wordt gespuid). Als we de woorden van de excentrieke zanger mogen geloven, zullen ze niet rusten voor ze mega-succesvol zijn, op nummer 1 in de Verenigde Staten staan en meer platen hebben verkocht dan Eminem. Gelukkig leggen ze de lat niet al te hoog, met een debuut dat buiten Groot-Brittannië nog niet eens verschenen is… Maar goed, genoeg over de poppetjes, over naar de muziek.

Afwisselend en boeiend

Het eerste dat opvalt aan de plaat is dat hij erg afwisselend en daardoor uitermate boeiend is. Nummer na nummer laten de heren horen dat ze vocaal en muzikaal erg veel in hun mars hebben: creatieve melodieën, slimme loopjes op diverse instrumenten, verrassende ritmes en invallen, verrassende maar passende overschakelingen van hard naar zacht en andersom – het kwartet doet zijn uiterste best om de luisteraar geen halve seconde te vervelen. En dat lukt. Van opener Cash Machine tot afsluiter en titelnummer Stars of CCTV bewijst de plaat alle ophef waard te zijn.

Punkfunk

De cd klinkt als een manifest, als de soundtrack van de jeugd van de ‘Lower&Middle-class Britain’, oproepend tot zelfbewustwording en geestelijke oproer. Het album, van begin tot eind geschreven door Archer, is tot stand gekomen nadat hij naar Staines verhuisde, een klein stadje waar hij het gemis van echte concerten, goede bioscopen en fatsoenlijke kroegen proefde. Het ademt een vleugje jaren tachtig en roept een sfeertje op dat ergens tussen Joy Division en The Clash inhangt (hoewel het muzikaal anders klinkt). Het grootste deel van de cd wordt gevuld met uiterst swingende en dansbare nummers waar Tied up to Tight en de single Hard to Beat (de tweede single, na Cash Machine) goede voorbeelden van zijn. Gotta Reason klinkt punkfunk-achtig en er staat zelfs een prachtige pianoballad op (Move on Now), en ook nog Better do Better, het op reggae gefundeerde favorietje van de recensent. Ja, prima plaatje.

Voor iedereen die aan de plaat nog niet genoeg heeft: op 6 oktober staat Hard-Fi in Paradiso. Zou dat zo’n concert zijn waarvan je over vijf jaar kan zeggen dat je erbij bent geweest…?