Franz Ferdinand

Aan de verwachting voldoet Franz Ferdinand zeker. Deze nieuwe cd heeft een vertrouwd geluid. Toch heeft de band zich de afgelopen tijd volop ontwikkeld. Het meest valt op dat de muziek minder ‘hakkerig’ is geworden en juist iets meer melodisch. Opener The Fallen is bijvoorbeeld al veel ‘swingender’ dan de meeste nummers op de titelloze debuutplaat. Opvallend is wel dat Franz Ferdinand daardoor wat meer als een ‘gewone’ popband is gaan klinken.

Gruizige gitaar

Dat gewonere maakt niet uit voor de aanstekelijkheid. Want de jongens van deze Schotse band weten nog steeds lekkere nummers te schrijven, zoals de eerste single van dit nieuwe album Do You Want To. Dit nummer is zeker zo’n stamper en meezinger als Take Me Out en The Dark Of The Matinée van het eerste album. Bij dit nummer en bij het volgende nummer This Boy wordt duidelijk, dat de grootste verandering aan het geluid van Franz Ferdinand vooral de gitaren betreft. Deze zijn wat gruiziger geworden en hebben een wat minder cleane sound dan voorheen. Ook in Evil And A Heathen is dit rauwere geluid te horen. Hierin wordt een snerpende gitaar ondersteund door een dreunende basdrum. Echte bas is echter niet het sterke punt van dit nummer, het is zo geproduceerd dat je zelf de bassen op je stereo omhoog moet gooien.

Akoestische gitaar

Een aantal rustige liedjes naast floorfillers is iets nieuws van deze cd. Walk Away is een voorbeeld van een minder snel nummer, dat, mede dankzij zijn cynische tekst, doet denken aan Pulp. Die band is trouwens ook terug te horen in het van tempowisselingen aan elkaar hangende I´m Your Villain. Fade Together is het meest rustige nummer, met nota bene akoestische gitaar en piano. Dit Beatlesque nummer is heel afwijkend van de rest van de cd. Door zo´n sterke stijlbreuk ga je je afvragen wat je daar van moet vinden. Het nummer is beslist niet slecht, maar blijft een vreemde eend in de bijt. Nog meer akoestische gitaar en piano en zeer sterke invloeden van David Bowie, zijn te horen in Eleanor Put Your Boots On. Dit nummer is ook weer zeer afwijkend van wat Franz Ferdinand eerder deed.

Even wennen

Net zoals op het debuutalbum staan er op You Could Have It So Much Better een paar nummers die minder blijven plakken in het geheugen. Maar ook weer lekker dansbaar materiaal zoals Well That Was Easy en What You Meant, dat er voor zorgt dat dit een album is dat kan tippen aan het eerste. Alleen wat anders dan je een dik jaar lang steeds op de radio hebt gehoord en op MTV hebt gezien – en dat is natuurlijk even wennen.