Muziek / Album
Op de eerste twee cd’s van Faithless was er sprake van een duidelijk tweeledige band. Aan de ene kant was er de extatische stadionhouse van Insomnia, Salva Mea en God is a DJ, terwijl aan de andere kant de semi-akoestische liedjes als Don’t go een geheel andere band lieten zien. Deze diversiteit maakte Faithless zeer geliefd bij het festivalpubliek. Zo waren ze maar liefst vijf keer op Pinkpop te bewonderen, iedere keer tot volle tevredenheid van een uitzinnige menigte. Niettemin wordt op de platen van de groep steeds meer het midden gezocht tussen deze twee uitersten. Dit heeft inmiddels geleid tot een amalgaam van midtempo elektronische popsongs met een duidelijke Faithless signatuur.
Een nieuwe Faithless cd is na vier voorgangers nauwelijks nog een verrassende gebeurtenis. Het bandgeluid evolueert weliswaar per productie, maar op To All New Arrivals lijkt het doel welhaast bereikt. Het is een uiterst sfeervol eindstation met een ongebreideld positieve en troostende boodschap: wees welkom. Je kunt hier immuun voor zijn of zelfs compleet allergisch op reageren, feit blijft dat wereldverbeteraars over het algemeen niet de meest interessante muziek maken. De missie blijkt vaak belangrijker te zijn dan de muzikale omlijsting ervan. Ook hier lijkt dit het geval. Het is wat dat betreft veelzeggend dat het spannendste nummer de up-tempo, instrumentale afsluiter Emergency is.
Tijdens het grootste deel van To All New Arrivals overheerst het gevoel van herkenning. Of erger: voorspelbaarheid. De synthesizertapijten van Sister Bliss en de uit duizenden herkenbare praatzang van Maxi Jazz zijn hier grotendeels debet aan. Er zijn wat leuke melodietjes hier, een aardig idee daar, maar na ruim vijftig minuten vind je het ook niet erg dat het voorbij is. Het is te hopen voor Rollo en zijn kompanen dat lounge aan een revival begint, dan zal dit album nog wel eens zijn weg naar de cd-spelers kunnen vinden. Niemand zal er tot die tijd aanstoot aan nemen, maar nieuwe fans zal To All New Arrivals ook niet opleveren. Wat mij betreft dan toch liever de platte, maar ongemeen opwindende festivalhouse van Insomnia, dan de subtiele maar saaie elektronica van dit album.
Subtiel maar zelden spannend
recensie: Faithless - To All New Arrivals
.
~
Boodschap
~
Een nieuwe Faithless cd is na vier voorgangers nauwelijks nog een verrassende gebeurtenis. Het bandgeluid evolueert weliswaar per productie, maar op To All New Arrivals lijkt het doel welhaast bereikt. Het is een uiterst sfeervol eindstation met een ongebreideld positieve en troostende boodschap: wees welkom. Je kunt hier immuun voor zijn of zelfs compleet allergisch op reageren, feit blijft dat wereldverbeteraars over het algemeen niet de meest interessante muziek maken. De missie blijkt vaak belangrijker te zijn dan de muzikale omlijsting ervan. Ook hier lijkt dit het geval. Het is wat dat betreft veelzeggend dat het spannendste nummer de up-tempo, instrumentale afsluiter Emergency is.
Toch verrassingen?
Niet verwonderlijk dan ook dat het aandeel van gasten voor de meeste verrassing zorgt. En dan heb ik het niet over de obligate bijdrage van Dido. Op Spiders, Crocodiles & Kryptonite gaat na ongeveer een minuut het elektronische intro over in een zeer langdurige sample van Lullaby van The Cure – met zelfs een nieuwe vocale bijdrage van Robert Smith. Het nummer drijft echter volledig op deze sample en is daardoor nogal overbodig. Leuker is de bijdrage van zangeres Cat Power (Chan Marshall). Haar breekbare zang maakt van A Kind Of Peace een van de hoogtepunten van de plaat.
Lounge
~
Tijdens het grootste deel van To All New Arrivals overheerst het gevoel van herkenning. Of erger: voorspelbaarheid. De synthesizertapijten van Sister Bliss en de uit duizenden herkenbare praatzang van Maxi Jazz zijn hier grotendeels debet aan. Er zijn wat leuke melodietjes hier, een aardig idee daar, maar na ruim vijftig minuten vind je het ook niet erg dat het voorbij is. Het is te hopen voor Rollo en zijn kompanen dat lounge aan een revival begint, dan zal dit album nog wel eens zijn weg naar de cd-spelers kunnen vinden. Niemand zal er tot die tijd aanstoot aan nemen, maar nieuwe fans zal To All New Arrivals ook niet opleveren. Wat mij betreft dan toch liever de platte, maar ongemeen opwindende festivalhouse van Insomnia, dan de subtiele maar saaie elektronica van dit album.
