Embrace

De band van de broertjes Richard en Danny McNamara had haar debuut in 1998 aan het eind van de hoogtijdagen van de Britpop met het geweldige album The Good Will Out. Single All You Good Good People van dit album werd ook in Nederland regelmatig op de radio gedraaid en Embrace werd korte tijd dan ook gezien als de laatste redding van de Britpop. Dit kwam vooral door de enorme meezingkwaliteiten van het album. Veel Britpop is geweldig makkelijk en leuk om mee te zingen in de concertzaal of op Glastonbury, maar de nummers van Embrace lijken er wel speciaal voor gemaakt. Aanzwellende strijkorkesten en tweede, derde en zoveelste zangstemmen over ruige gitaren waren heel vaak de ingrediënten voor hun nummers. En ze zijn gewoon weer aanwezig op Out of Nothing. Opener Ashes en Someday zijn hier typische voorbeelden van: liedjes die na beluistering van de cd zomaar een uur prettig in je hoofd kunnen blijven nagalmen.

Coldbrace of Emplay?

Nou vooruit, er is toch wel heel wat aan het album dat aan Coldplay doet denken. Gravity heeft die Coldplay-klap logischerwijs meegekregen, maar ook Looking As You Are (wel een typische Embrace-titel trouwens) heeft duidelijk de invloeden van de beroemdste Britse band van dit moment. De nummers zijn erg melodisch, wat dramatisch en melodieus. Toch ga je, als je de oudere albums van Embrace er op naluistert, flink twijfelen of dit wel zo heel erg nieuw is voor Embrace. Op de tweede plaat Drawn From Memory (2000) en de derde plaat If You’ve Never Been (2001) zijn al best van dit soort rustige nummers te vinden, ook al is het galmende van Coldplay dat op het nieuwe album wel te vinden is afwezig. De vraag dringt zich daardoor op of Chris Martin zo vaak bij de opnamen van dit nieuwe Embrace-album aanwezig was, domweg omdat hij een enorme fan is en dat Coldplay juist zelf door deze band is beïnvloed?

Hopen op hernieuwd succes

Na het relatief succesvolle eerste album zijn de twee volgende werkjes van Embrace in Nederland nooit echt aangeslagen, zeg maar gerust geflopt. Door de publiciteit die de naam Chris Martin oplevert, maar ook door de aansprekende en goed in het gehoor liggende nummers van dit album is de hoop dat Out of Nothing een bescheiden succes zou kunnen worden in Nederland niet zo raar. De band verdient dat zeker. De heren zijn aan de foto’s in de hoes te zien flink ouder geworden en wat succes op leeftijd is natuurlijk wel verdiend. Toch zitten de merites van Embrace vooral in de lekker bombastische, lang uitgesponnen nummers met hun bijzondere zanglijnen die juist daardoor een heerlijke meeblèrbaarheid opleveren. Waarschijnlijk zal menig Britpopliefhebber deze band wel weer willen omarmen.