Keurige, maar overtuigende alternatieve hiphop
Er wordt veel hiphop gemaakt door rappers en producers die zich niet conformeren aan het beeld dat velen van hen helaas nog van het genre hebben. Zulke dwarse, avontuurlijke hiphop verschijnt op fraaie labels als Rhymesayers en Big Dada. Op dat laatste label is ook het nieuwe album van DELS verschenen, dat laat horen dat het zeker niet alleen puur goud is dat er in de donkere krochten van het genre te vinden is.
het nieuwe album van DELS verschenen, dat laat horen dat het zeker niet alleen puur goud is dat er in de donkere krochten van het genre te vinden is.
Petals Have Fallen is gewoon een oerdegelijke alternatieve hiphopplaat geworden. De ingrediënten zijn bekend, qua muziek, raps en teksten. Productioneel doet de muziek vaak bekend aan: donkere beats, veel synths, zware bassen, en af en toe een scheut echo waardoor het geheel lekker ruimtelijk klinkt. Ook de raps zijn in orde, maar wel weinig spectaculair: DELS heeft een zwaar Brits accent, maar dat hebben zoveel van zijn rappende landgenoten al. Ook tekstueel is hij in orde, maar niet heel verrassend: vaak associatief, soms straightforward en emotioneel, en altijd zonder het n-woord, bitches of bling.
Verantwoord
Kortom, DELS maakt verantwoorde hiphop voor mensen die om welke reden dan ook verder willen kijken dan de mainstream. In dat genre is Petals Have Fallen ook gewoon een prima introductieplaat. Wie al vaker in het hoekje donkere hiphop heeft gesnuffeld zal weinig nieuws aantreffen. Het geheel mist een echt eigen smoel en dat is in deze tak van de sport toch wel een gemis. Ter vergelijking: DELS’ platenlabelmaatje Busdriver maakt zulke heerlijke muziek omdat zijn manier van rappen, zijn teksten én zijn beats ontzettend excentriek zijn.
Eerlijk is eerlijk, toch zit Petals Have Fallen prima in elkaar. Hoe keurig de muziek soms ook klinkt, de nummers zijn in orde. Ze worden nergens briljant, maar zijn ook nooit ondermaats. Bovendien is er aandacht besteed aan de opbouw: rond de helft van het album dreigen de rustigere nummers wat eenvormig te worden, maar gelukkig wordt juist dan het tempo opgeschroefd. ‘Pack of Wolves’ komt met zijn aanstekelijke ritme en refrein zelfs in de buurt van een potentiële undergroundhit. Ook ‘RBG’ en ‘Bird Milk’ zijn prettige, wat drukkere nummers met een heel licht rockrandje.
Rockesthetiek
DELS leunt weliswaar op synthesizers en niet zozeer op gitaren, toch hebben zijn nummers vaak een rockmuziek-achtige structuur. Vooral in de drukkere nummers valt dat op. In plaats van hooks van een paar regels kiest DELS voor ‘echte’ refreinen. Bovendien blijven de beats geen loops die het hele nummer lang herhaald worden, maar veranderen ze steeds subtiel. DELS maakt liedjes met kop en staart. Natuurlijk, helemaal nieuw is dat niet, maar de esthetiek overtuigt wel. Het fraaie ‘Lost for Words’ is bovendien een hoogtepunt van die werkwijze. In dat nummer wordt naar een subtiele climax gewerkt. De tekst over een overleden vriend is wel erg rechtdoorzee (‘I’m lost for words / I can’t even believe I’m writing this verse’), maar de meeslepende muziek ondersteunt het vertelde verhaal.
Hoewel er het een en ander aan te merken is op Petals Have Fallen, is het toch een prima plaat geworden. De originaliteitsprijs verdient DELS niet, maar hij heeft wel potentie. Als hij de volgende keer meer zijn eigen smoel laat zien, dan komt het zeker goed met hem.