Twaalf testosteron-bommen
Hoe leg je in een notendop aan minder handige mannen uit wat de beste manier is indruk te maken op een meisje? Danko Jones nam dit in 2002 voor zijn rekening met de song Lovercall en bijbehorende videoclip. Het is allemaal een kwestie van goed opletten. ‘I’m just here to pass down what I know to you’. In 2 minuut 52 wordt het je allemaal duidelijk. Jarenlang ploeteren, allemaal voor niets. Hoe moet je dan ook in hemelsnaam stoerder worden dan Danko Jones. The Mango Kid is terug met het nieuwe We Sweat Blood, één van de lekkerste albums van het afgelopen jaar.
Eigenlijk is het ook niet zo ingewikkeld. Strakke riffs met rauwe zang vol smeuïge teksten, die bol staan van de geiligheid, onder een dodelijk tempo: dit is Danko Jones in een notedop. Maar als het allemaal zo makkelijk is, waarom komen er dan zo weinig van dit soort plaatjes uit? Danko Jones rockt je in 12 nummers simpelweg ondersteboven, net als op zijn vorige albums. En dan heb je hem nog niet eens live gezien.
Doorbraak
Danko Jones ontstond in 1996 in de clubscene van Toronto, Canada. Vanaf dat moment werd eigenlijk alleen maar live gespeeld. Want het heeft lang geduurt voor de driekoppige band iets op plaat zette. Toen in 1999 uiteindelijk werd besloten de EP My Love Is Bold uit te brengen kwam die al snel onder de aandacht van het Zweedse Bad Taste Records. In 2001 brak men bescheiden door in Europa met de verzamelaar I’m Alive And On Fire. Dit was een kort overzicht van de tracks die de band al live ten gehore bracht vanaf 1996. De internationale doorbraak kwam echter pas met de release van Born A Lion. Het singletje Lovercall werd een bescheiden hit in meerdere landen. Belangrijker was echter de live-reputatie die de band vooruitsnelde.
Zieltjes winnen
Want op het podium komen de songs pas echt tot leven. Danko Jones rockt je compleet van je sokken, en laat je na zijn set ontredderd achter. De stomende rockmachine die Danko Jones is, speelde alle grote festivals al plat in 2002, en overal wint men nieuwe fans. Op Pinkpop beloofde Danko dat ‘naarmate het publiek meer lawaai zou maken, ze des te harder zouden spelen’. Het total uitzinnige publiek brak de tent bijkans af. Ook het clubcircuit heeft al ruimschoots kennis gemaakt met de Canadese rockmachine; in Nederland kan Danko al niet meer stuk. De nieuwe plaat was nog niet klaar of men was alweer on the road om zieltjes te winnen.
Rauwere sound
Op We Sweat Blood is de stijl van de band weinig veranderd ten opzichte van Born A Lion. Meedogenloos komen de twaalf testosteron-bommetjes uit je speakers en in je smoel. De nummers zijn echter wel een stuk rauwer op de plaat gezet. Er is meer variatie tussen de nummers, die sowieso een stuk harder zijn dan het voorgaande werk. Hoogtepunt op We Sweat Blood is wat mij betreft Dance.
She’s got that rhythm, she’s got that bounce
the way she moves her thing when she walks out.
All the girls get jealous, all the guys want more,
when the lights go down and she hits the floor…
Danko Jones is er wederom in geslaagd een plaat te maken vol rock ’n roll zoals rock ’n roll bedoeld is. ‘One rock band to rule them all’.
Eduardus Lee 
Jeroen Hoenselaar 
