Groot succes met wisselende kwaliteit?

Om te beginnen valt te vertellen dat de eerste single van het album, genaamd Speed Of Sound, het in thuisland Groot-Brittannië tegen de verwachting in niet lukte om op de eerste plaats van de hitlijsten binnen te komen, omdat de irritante ringtone-kikker van Axel F die felbegeerde plaats claimde. De vraag is: zegt dat wat over Coldplay of over de Engelse smaak (of het gebrek daaraan)? Speed of Sound is zeker wel een goede eerste single van dit album. Het past goed bij de bekende Coldplay-sound, zoals die vooral te horen was op het vorige album A Rush Of Blood To The Head. De hele plaat klinkt eigenlijk heel erg vertrouwd. De stem van zanger Chris Martin is als een oude bekende, omdat hij al zo vaak via de radio en de televisie je huiskamer binnen is gedrongen.

Weinig vernieuwend

De grootste kritiek die je op X&Y kunt hebben is juist dat het allemaal zo vertrouwd is. Er is op dit nieuwe album weinig vernieuwing te horen ten opzichte van de eerdere albums Parachutes en A Rush Of Blood To The Head. Het is niet zo dat Coldplay nu opeens uit je boxen knalt met funky bassen, je verbaast met psychedelische onzin of dat ze zich als blasé en bezopen popsterren zijn gaan gedragen. Coldplay blijft Coldplay en dus klinken ze alsof het het bandje van de buurjongen zou kunnen zijn, maar dan wel een stuk beter. Hoewel… zanger Chris Martin zit er in Fix You en een aantal andere nummers qua stem maar nét niet naast en dat kun je mooi vinden, maar ik krijg er kippenvel van omdat het mij niet lekker in het gehoor ligt.

Pathos

De meer up-tempo nummers op X&Y kunnen me meer bekoren dan de rustige. Opener Square One,White Shadows en Speed Of Sound zijn nummers die ik graag vaker wil horen. Bij Talk en vooral Swallowed In The Sea twijfel ik, deze nummers raken vaak de goede noot, maar hebben ook stukken die ik minder sterk vind. Kreuners als Fix You, Low en titelnummer X&Y (dat ongetwijfeld een hitsingle wordt) gaan er bij mij niet lekker in. Chris Martin en de zijnen kunnen soms lekker rocken, maar soms wint de pathos het in zowel zang als muziek en dat is jammer. Toch denk ik dat dit album zeker zal aanslaan bij de fans. Maar volgende keer eens van het jullie wel heel bekende pad af heren. Een goed recept smaakt lang heel lekker, maar opeens wordt het gewoontjes.