Een geconsumeerd huwelijk tussen rock en hiphop

Oprichter Thomas Elbers is een viervoudig turntable-kampioen, dus een standaard rockplaat is al op voorhand niet te verwachten. De basis blijft de hiphopbeat, al dan niet scratchend uit zijn ritme gebracht. Where the Wild Things Are, dat op het eigen label Penoze uitkomt, wordt niet voor niks in- en uitgeluid door mc’s. Sadat X van Brand Nubian en Kain van The Last Poets leveren beide, overigens niet al te memorabele, bijdragen. Maar gitarist Daniel Rose injecteert het album met een hoeveelheid witte-mannen-energie door af en toe flinke riffs neer te leggen.

Veelzeggend genoeg komt één van de meest opwindende nummers van de plaat – Eyes on the Road – tot stand in samenwerking met twee leden van Voicst, de energiekste Nederlandse rockband van dit moment. De sobere, maar pakkende gitaarrock van Voicst klinkt goed met de hiphop, de funk en de pop van C-mon & Kypski – een heerlijk geconsumeerd huwelijk. Ook als rapper Pete Philly op het niet minder sterke Make my Day meedoet, dendert de muziek prachtig dankzij het gitaarspel van Rose en de beats van Elbers & (C-mon) Akkermans.

Eclecticisme

Eclecticisme blijft boven alles het codewoord. De plaat vangt niet al te sterk aan met trompetgeschal, een plompe beat en de eerdergenoemde Sadat X als spreekstalmeester. De hier opvolgende single Bumpy Road mondt uit in een wat vrijblijvende Beatlesque meezinger. Als met de Amsterdam Klezmer Band, in Circus C-mon & Kypski, een weinig verfrissende kijk op de joodse volksmuziek wordt geboden, mag je spreken van een foute start in drievoud – hoe veelzijdig het allemaal ook mag zijn.

Hierna is evenwel alles vergeten. Naast de aansprekende samenwerking met Pete Philly en Voicst, sluit de de werkelijk overal opduikende saxofonist Benjamin Herman het nummer Spirits High sterk af en stuit je op spannende instrumentals als Chocolat, Attention en Chemical Mixture. Het hoogtepunt van de plaat is het acht minuten triphoppende, uiterst sfeervolle In and out of Days – ongeveer zo deed Dj Shadow dat vroeger ook – dat totaal onverwacht eindigt met een vooral erg mooi opgenomen, haast klassiek pianostuk. Slechts aan het begin van Where the Wild Things Are ontbreekt dit soort muzikale inventiveit. Dat gemis valt eens te meer op naast de opzwepende kwaliteit van de overige nummers.