Heerlijk wakker worden met Birdpaula

Op haar debuutalbum heeft Birdpaula een fijne mix weten te maken van easylistening en wat meer up-tempo nummers. Het eerste nummer is zo zoet dat het voorbijgaat zonder dat je er erg in hebt en eenmaal aanbeland bij het tweede nummer A Lazy Day moet je wel verkocht zijn. Een ode aan de lente die zo licht is als een veertje, maar staat als een huis. Het nummer is representatief voor de aanstekelijke onbezorgdheid die door het hele album te horen is: “if I win or if I lose, I’ll just cast away my blues”.

Marc Collin

In Frankrijk kwam Paula in aanraking met Marc Collin van 4402 Nouvelle Vague, toen ze voor haar zoon wat nummers inzong op zijn plaat. Toen ze in de keuken een aantal eigen liedjes voor hem speelde, was Marc zo onder de indruk dat hij besloot haar album te produceren. Misschien is dat wel de reden dat de cd zo lekker klinkt. Want net voordat de zoetsappige nummers een beetje gaan vervelen, komen er tracks als Dream Sequins en Do You Want To Know. Iets meer up-tempo en net voldoende om de luisteraar lichtjes met de heupen te laten bewegen. Belangrijker nog: net voldoende om de plaat niet saai te laten worden en voor de nodige afwisseling te zorgen. Daarna kun je weer wegzakken in de zwoele stem van Birdpaula en haar jazzy gitaarrifjes. Al met al een prima mix.

Zorgeloos

Bijzonder is dat Birdpaula al haar teksten zorgeloos weg zingt. Of ze nu “a lazy day” zingt, of “nobody knows the trouble I’ve seen”, haar toon blijft altijd ’take your troubles and throw them out the door’. Toch is de vraag wat er van het album zou zijn geworden als Collin niet had meegewerkt. Zijn stempel is duidelijk hoorbaar in de productie, en de songs zijn niet bijzonder verrassend. Als Birdpaula een vervolgalbum wil schrijven dan kan ze niet hetzelfde trucje gebruiken als ze nu heeft gedaan. Maar voor nu: wat is het toch heerlijk wakker worden met deze plaat.