Af en toe iets meer peper graag!

Het klinkt integer, melancholisch, desolaat, maar vooral mooi. Audiotransparent heeft de triestheid van een herfstachtige dag.” Oor sprak zelfs van het beste Nederlandse debuut van 2003. Het leverde Audiotransparent onder meer een plaats op in het voorprogramma van Under Byen en Tindersticks. Die laatste band vroeg ze hoogstpersoonlijk om ook in 013 het voorprogramma te verzorgen. Ze beschouwen het nog steeds als hun mijlpaal!

Doorgaans wordt hun sound omschreven als een mix van indie, americana en postrock. Muzikaal mag je dan denken aan bands als het zojuist genoemde Tindersticks, Low, Sparklehorse, Madrugada en Sigur Rós. Nog niet zo lang geleden verscheen van Audiotransparent het langverwachte tweede album Nevland. Naar aanleiding daarvan had 8WEEKLY onlangs een interview met toetsenist/ violist Andreas Willemse en gitarist Gijs van Veldhuizen. Uit dat gesprek bleek dat het opnameproces bepaald niet zonder slag of stoot was verlopen. Met als dieptepunt het vertrek van zanger Wouter Touw halverwege de opnames. Zoiets gaat je natuurlijk niet in de koude kleren zitten. Toch zijn ze er opmerkelijk nuchter onder. Wouter had bereikt wat hij wilde bereiken en gaf de voorkeur aan zijn studie. Dit was voor beide partijen de beste oplossing en daarmee was alles wel zo’n beetje gezegd.

Groeien

Op Nevland– de titel verwijst naar het Scandinavische woord ‘nev’(=nieuw) als ook naar FC Groningen spits Erik Nevland- is het basgitarist Bart Looman die de microfoon ter hand heeft genomen. Hier en daar klinkt het nog wat onwennig- Looman moet duidelijk nog groeien in zijn rol als zanger-, maar het moet gezegd; het gaat hem heel behoorlijk af! Zijn stemgeluid is iets dieper dan dat van Wouter, wiens vocalen vaak deden denken aan de Belgenpop van dEUS en Zita Swoon. Bart houdt de woorden langer vast – denk aan Radiohead zanger Thom Yorke. Daardoor is het contrast met de muziek minder aanwezig. De teksten zijn voornamelijk geinspireerd door zijn reizen door Scandinavie. Muzikaal is er verder weinig veranderd. Hoogstens vertoont Nevland iets meer country-invloeden. Ook dit keer kwam de productie weer voor rekening van Corno Zwetsloot.

Gewogen

Het zijn vooral Draw Yoursef a Tree– slepend en ingetogen; het heldere warme gitaargeluid doet denken aan Calexico; er had iets minder galm over de stem gemogen- , nachtclubkraker The Friday of our lives– met een magnifieke jazzy gastbijdrage van trompettist Jan Dekker-, This city will outlive us en het droefgeestige September Waltz die indruk maken. De tweede helft van het album is kwalitatief beduidend minder (Coldshore en The run in zijn te vrijblijvend om indruk te maken en Last years resolutions is te kaal- een tweede stem zou hier wonderen doen!). Her en der had het ook best iets uitbundiger gemogen. Spanningsopbouw zonder climax- karakteristiek postrockelement- kunnen we zeker waarderen, maar bij Audiotransparent lijkt het zo langzamerhand een gimmick te worden. Pas in afsluiter Fin -Calexico intro- haalt men echt alles uit de kast. Helaas staan de gitaren dan weer net iets te zacht. Zo’n climax moet dus oorverdovend mannen! (zie het Schotse Mogwai en het Japanse Mono)

Eindoordeel: beslist geen verkeerd album, maar naar mijn mening had er meer ingezeten! We zijn benieuwd hoe ze het er live vanaf gaan brengen.