Muziek / Album

Experiment geslaagd

recensie: Atlas Sound - Let the Blind Lead Those Who Can See but Cannot Feel

.

Atlas Sound is Bradford Cox. Bradford Cox is daarnaast frontman van Deerhunter, die uiterst succesvol en productief waren in 2007. Naast een gigantische hoeveelheid liveshows brachten ze het goed ontvangen album Cryptograms en de EP Fluorescent Grey uit. Het album werd geprezen om zijn bedrukkende atmosfeer en experimenteerdrift. Voor het minialbum werd een andere richting gekozen. Als gevolg liet de band horen dat ze ook in staat waren nummers te schrijven met een duidelijke kop en staart. Dit geluid heeft Cox als uitgangspunt genomen op zijn soloplaat Let the Blind Lead Those Who Can See but Cannot Feel. Een intrigerende plaat die het werk van Deerhunter overtreft.

De opmerkelijke verschijning die Bradford Cox heet – zeer mager en uiterst expressief op het podium –  brengt zijn solowerk uit onder de naam Atlas Sound. Eerder kwamen al een 12″ en een gros andere obscure uitgaven uit onder zijn naam. Met een release op het gevestigde label Kranky is de eerste stap gezet naar een groter publiek voor zijn solowerk, natuurlijk draagt de bekendheid van Deerhunter hier ook aan bij. Op Let the Blind Lead Those Who Can See but Cannot Feel staan veelal nummers van minder dan drie minuten. Ondanks de korte duur weet Cox telkens een zeer sterke sfeer op te roepen, die regelmatig bijna claustrofobisch intiem is. Zo is het nummer Recent Bedroom gebaseerd op een ervaring tijdens het overlijden van zijn tante. Overmeesterd door zijn gevoelens loopt hij naar buiten om zich te verbazen over het feit dat het hem niet lukt om te huilen. Deze gebeurtenis heeft hij tekstueel en muzikaal perfect weten te vangen.

In interviews benadrukt de zanger regelmatig gebukt te gaan onder zijn psychische en fysieke klachten. De muziek heeft voor hem een therapeutische werking in de zin dat het lijkt alsof hij zijn problemen van zich af kan zingen, meer dan eens in de vorm van een mantra, zinsneden die continu herhaald worden. Zo vormen twee zinnen bijvoorbeeld de leidraad van het nummer On guard: “always on guard / i’m trying to make friends but I’m always on guard”.

Het nummer Atavin, vernoemd naar een medicijn voor angstproblematiek, speelt het opvallendst met de geestestoestand van Cox. Je zou verwachten dat dit alles iet wat pathetisch over komt, maar dit is geenszins het geval. Het is prijzenswaardig dat een plaat met een dergelijke inhoud nergens te zwaar of deprimerend wordt. Dit komt voornamelijk door de hoogst ingenieuze wijze waarop sferen worden gevangen en met intieme teksten worden gecombineerd zonder obligaat of te krampachtig geconstrueerd te zijn.

Instrumentarium

De vocalen zijn vrijwel altijd gehuld in overmatige galm, met als gevolg dat het album een roes opwekt waarbinnen het album zich heerlijk aan de luisteraar voorbij weet te trekken. Het is grappig dat in het boekje vermeldt staat per nummer welke instrumenten gebruikt zijn. Tegen de verwachting in zorgt dit er niet altijd voor dat het herkennen van de gebruikte instrumenten gemakkelijker wordt, daar een groot deel van de instrumenten op de computer bewerkt is. Dit zorgt voor een frisse en eigenzinnige invulling van de nummers zonder in experimenteel geneuzel te vervallen. Nummers als Cold as ice is met heerlijke door elkaar springende drumloops en repetitieve gitaarflarden niet minder dan een heerlijke luisterervaring, waarna stevig door gegaan wordt met het op beats georiënteerde Scraping Past.

Nu is Bradford Cox niet de eerste artiest die experimentele psychedelische klanken weet te combineren met elementen uit de popmuziek: bands zoals Animal Collective en Akron/Family hebben al een vrij briljante catalogus opgebouwd met het samenspel van deze elementen. Waar het Animal Collective echter niet altijd lukt om een hele plaat te blijven boeien slaagt Atlas Sound hierin met vlag en wimpel. Akron/Family op haar beurt vervalt zo nu en dan in een overmaat van solo’s. Dit alles is niet het geval bij dit album. Is er dan niets negatiefs te vermelden? Nou, de plaat is op momenten misschien iets te kalm en zou iets meer pit mogen bevatten, maar laat dat de enige smet zijn op dit verder briljante album. Atlas Sound heeft naast dit pareltje ook zijn eerste stappen gezet in het live circuit; hopelijk worden ook de Nederlandse podia zeer binnenkort aangedaan.