Anders dan verwacht
Het heeft wat voeten in de aarde gehad: een ernstig ongeluk, gedonder met de platenmaatschappij, een soloplaat en enkele soloprojecten. Maar nu zijn Arling & Cameron eindelijk terug met een volwaardig album. De avant-gardisten van de Nederlandse pop komen met het relaxte album Hi-Fi Underground. Het geeft opnieuw een andere kijk op dit excentrieke duo.
~
Invloeden
Luisterend naar Hi-Fi Underground hoor je duidelijk invloeden van Dunckel en Godin. Hier en daar doet het album denken aan het dromerige Wenen, met loungegrootheden als Kruder en Dorfmeister voorop. Ook hebben de heren de lijn die Cameron op Back inzette doorgetrokken; er zijn wederom akoestische gitaargeluiden te horen. De plaat bevat flinterdunne laagjes kitscherige electro van de jaren tachtig, maar blijft toch heel Arling & Cameron. Zoals gewoonlijk is er weer een hele reeks aan assistenten aangetrokken, waaronder de oude bekenden Fay Lovski en Achim Treu. Het resultaat is eclectisch te noemen, zij het binnen bepaalde en makkelijk te slikken grenzen.
Plat
Zo ligt de opener Shake It in het verlengde van Airs Kelly, Watch the Stars, terwijl de afsluiter Slow Food eerder op het spannende en soms duistere 10.000 Herz Legend had kunnen staan. Daartussen horen we een aantal verschillende muzikale invloeden, die niet allemaal even geslaagd klinken. Het lijkt op waar het eclectische Devin Dazzle & the Neon Fever van Felix da Housecat al aan leed; ook die plaat kwam door alle verschillende perspectieven niet goed uit de verf. Verder ligt het euvel van Hi-Fi Underground aan de wat platte productie van de plaat, waardoor de intentie er niet helemaal uitkomt en de plaat daardoor niet overbrengt wat het wel had kunnen doen. Hoewel de spanning sporadisch wordt vastgehouden zijn er hier en daar fijne nummers te bespeuren, waaronder het mooie Games of het intrigerende Change. Maar dat is te weinig om Hi-Fi Underground een goed album te noemen. Helaas.
