Alcest

Dat betekent overigens niet dat frontman Neige nooit eerder de grenzen van het genre opzocht. Neige maakt met Alcest, maar ook met nevenprojecten, black metal van de atmosferische soort, wat in het geval van Alcest betekent dat er vaak uit shoegaze en postrock geput wordt. Het resultaat is een duistere, dynamische mengelmoes waarbij een intrigerend spel gespeeld wordt met uitersten.

**Post-rock en shoegaze in de schijnwerpers**

Wie Alcest juist zo goed vindt vanwege die dynamiek kan Shelter misschien beter links laten liggen. De invloeden uit black metal zijn op dit album helemaal verdwenen, wat betekent dat de rustigere genres als postrock en shoegaze volop in de schijnwerpers komen te staan. De uitgesponnen, duistere composities van weleer hebben plaatsgemaakt voor dromerige, melancholische popmuziek.

Het album werd opgenomen in IJsland en geproduceerd door Birgir Jón Birgisson, tevens de producer van de band Sigur Rós. Het is daarom misschien niet vreemd dat Shelter qua sfeer doet denken aan de muziek van deze IJslandse formatie. Op muzikaal gebied leunt Alcest echter veel meer op de shoegaze van bands als My Bloody Valentine en Slowdive.

Neil Halstead, oud-frontman van Slowdive, neemt op ‘Away’ zelfs de vocalen voor zijn rekening. Dit Engelstalige nummer laat vooral horen hoezeer de Franse taal de rest van het album verrijkt, want het is wellicht het enige mindere nummer dat op Shelter te horen is. Het mist de warmte die op de uitschieters ‘Opale’, ‘La Nuit Marche Avec Moi’, en afsluiter ‘Délivrance’ wel aanwezig is.

Licht en hoop

Het warme doch melancholische geluid is wat Shelter zo bijzonder maakt. Het album straalt licht en hoop uit, maar bezit ook een scherp randje, dat vooral te horen is op ‘L’Eveil des Muses’ en ‘Délivrance’. Het biedt tegenwicht aan de schitterende, bijna hemelse melodieën en voorkomt dat het geheel te zoetsappig wordt.

Bij het beluisteren van Shelter is het moeilijk voor te stellen dat Alcest zich voorheen liet inspireren door black metal. Toch is er een aspect dat dit album en de voorgaande albums met elkaar verbindt: Neige is een meester in het creëren van sfeer, en wat dat betreft doet Shelter absoluut niet onder voor eerdere albums van Alcest.

Escapisme

Ook op deze nieuwste opent zich namelijk een wereld waar de luisteraar iedere keer naar wil terugkeren. De grootste verdienste van Neige is in dit geval dat hij het voor elkaar heeft gekregen een album te maken dat bij de eerste luisterbeurt meteen al vertrouwd voelt. Zijn idee was om een album te maken “about the concept of shelter as a safe place that allows everybody to escape reality for an instant”.

Als je vervolgens in staat bent dit concept zo treffend tot uitdrukking te brengen, kan enkel geconcludeerd worden dat we halverwege januari al een serieuze kandidaat voor de eindejaarslijstjes hebben.