Muziek / Concert

Maaike Ouboter laveert tussen fantasie en werkelijkheid

recensie: Maaike Ouboter in de Oosterpoort, Groningen
Maaike Ouboter - En Hoe Het Dan Ook Weer Dag Wordt

Maaike Ouboter is meer dan het meisje met gitaar dat de jury van De Beste Singer-Songwriter aan het huilen kreeg met ‘Dat ik Je Mis’. In haar huidige theatershow, die rondom haar pas verschenen debuutalbum En hoe het dan ook weer dag wordt is opgebouwd, laat ze zien dat ze niet alleen tranentrekkers in huis heeft.

Het heeft twee jaar geduurd eer Maaikes debuutalbum verscheen. Er zijn inmiddels al twee seizoenen van De Beste Singer-Songwriter op de buis gekomen en toch leek Maaike geen haast te hebben. Dit siert haar eigenlijk alleen maar. Ze heeft zich niet gek laten maken door de commercie om zo snel mogelijk met een plaat op de proppen te komen, maar ze heeft met producer Joost Zweegers van Novastar aan een degelijk debuutalbum gewerkt. De recensies liegen er niet om, overal duiken beoordelingen van vier sterren op en de media zijn laaiend enthousiast. Wat kunnen we vanavond van haar eerste theatershow verwachten?

Ruimtevaarder

Het eerste wat opvalt vanavond, is dat Maaike met haar anekdotes veel geestiger uit de hoek kan komen dan je misschien zou verwachten, gezien haar melancholische nummers. In opzet kiest ze voor een echte theatervoorstelling met tussen de nummers door korte verhalen en gedichten. Met uitspraken als “Ik begin bij mijn jeugd, want daar is het voor mij ook begonnen” heeft ze de lachers op haar hand.

Ze geeft zelf toe nogal chaotisch te zijn, wat blijkt uit de soms wat onsamenhangende verhalen . Ze begint aan een nieuw verhaal voordat het vorige is afgerond, maar zodra een gitaar ter handen neemt, lijkt ze de focus en rust in haarzelf te hebben gevonden. Ze zingt alsof ze elk woord voelt en meent. Die overtuigingskracht en de dynamiek waarmee de nummers worden gebracht, geven je onmogelijk de kans om in te dutten in de rust die ze uitstraalt.

Een leidraad deze voorstelling vormt haar denkbeeldige vriendje dat vroeger in de wastafel van haar ouderlijk huis woonde. Na vele uren samen in de speeltuin te hebben doorgebracht, verdween haar verzonnen vriendje bij het ouder worden langzaam uit beeld. Pas jaren later met het horen van ‘Ruimtevaarder’ door Kommil Foo – dat gaat over een jongetje die in zijn fantasie een astronaut is – moet ze weer aan hem denken. Ze realiseert zich dat je in een lied elke fantasie werkelijkheid kunt laten worden en dit vormt haar inspiratiebron om zelf liedjes te schrijven. Haar eigen versie van ‘Ruimtevaarder’, waarbij ze voor het eerst deze avond achter de piano duikt, is betoverend mooi. Ze neemt een muisstille Oosterpoort aan haar hand mee op een gezamenlijke ruimtereis naar planeet Maaike. “Als kind was ik al goed in het door mekaar laten lopen van fantasie en werkelijkheid,” beaamt Maaike, en dat is ze gezien haar dromerig poëtische teksten nog steeds.

Lijmen

Met gitarist Bernard Gepken heeft Maaike precies de troef in handen die ze deze voorstelling nodig heeft. Hij weet bij elk nummer precies de details aan te brengen die een nummer smaakvol een aantrekkelijk maken, of het nu om de fijne arpeggio’s (akkoord waarvan de tonen niet tegelijk maar na elkaar worden gespeeld) in ‘Wat als we later’ of de speelse solo in ’23 april’ gaat. Absoluut een van de hoogtepunten is het moment waarop Maaike achter de piano plaatsneemt en haar nieuwste single ‘Lijmen’ ten gehore brengt. In een show zonder opsmuk zoals deze, is de overstap naar piano een welkome afwisseling. De klankleur van Maaikes kraakheldere stem past uitstekend bij de piano in dit gevoelige nummer. Met name de breekbare laatste zin van het refrein zingt ze rechtstreeks je hart binnen: “Wil je me lijmen als ik breek?”

De pauze haalt de spanningsboog enigszins uit de voorstelling. Om de tijd te doden speelt men maar wat met zijn smartphone of steekt een afleidend verhaal af tegen zijn of haar buurman. Desalniettemin pakt Maaike na de pauze snel de draad weer op. Ze weet nog niet wie ze zelf is, maar liedjesschrijven blijft ze voorlopig in ieder geval doen, deelt ze ons mee. Een enthousiast applaus van het publiek volgt. Als Maaike het getokkel van het onvermijdelijke ‘Dat ik je mis’ inzet, droomt eenieder weg alsof hij het voor het eerst hoort.

Maaike heeft vanavond in Groningen laten zien dat ze in het theater helemaal op haar plek is. Naast haar gevoelige luisterliedjes weet ze het publiek met haar geestige anekdotes goed te bespelen. Je gaat met een glimlach naar huis.