Klasse muziek uit de indie

Evenals het americana-genre, waarvan regelmatig een nieuwe update verschijnt op 8WEEKLY, beslaat het indiegenre welhaast net zo’n breed spectrum. Veel muziekuitingen kunnen in deze genreomschrijving hun plaats vinden. Ook in deze editie gaat het weer alle kanten op.

Adrian Crowley

Het album The Watchful Eye Of The Stars is het negende studioalbum van Adrian Crowley. Deze singer-songwriter weet andermaal te verbazen met zijn bijzondere stijlenmengsel. De stem van Crowley is natuurlijk zijn handelsmerk, maar met de soms bijzondere invulling van zijn composities boeit hij de luisteraar en nodigt hij je vooral uit tot deep listening om alle facetten van zijn liedjes tot je te kunnen nemen. Een achteloze luisterbeurt zal nog niet alle schoonheid blootgeven, maar als het geluk met je is word je wel uitgenodigd tot een aandachtige luisterbeurt.

Het album heeft een broeierige sfeer waarbij de stem van Crowley direct herkenbaar is. De sfeer nodigt uit om vaker dit album een draaibeurt te geven om zo de parels te ontdekken. Uitbundig wordt het nergens, maar wel ontvouwt het album zich langzaam maar zeker als een bloem die opengaat.

Op het album spelen leden mee van het Crash Ensemble uit Dublin. Het zijn onder andere de strijkers die we horen in ‘Northbound Stowaway’, dat Crowley, zo gaat het verhaal, schreef in de nachtelijke uren in Dublin, zodat het ensemble ze de volgende morgen kon inspelen.

Ryley Walker

Ryley Walker heeft, als we even naar zijn carrière achteromkijken, nog geen slecht album gemaakt. Met Course In Fable doorbreekt hij deze traditie gelukkig niet. Voor de muziekliefhebber die houdt van een hapklare brok is de muziek van Ryley waarschijnlijk snel een brug te ver. Deze muzikant vraagt de nodige aandacht om zijn muziek te doorgronden, maar wie hem die aandacht gunt zal verrast worden door de lagenstructuur en de schoonheid van zijn liedjes.

Dat is overigens kenmerkend voor alle muziek die Ryley tot op heden aan ons wist te schenken en als liefhebbers kunnen we dan ook blij zijn dat hij daar niet van is afgeweken. Dit negende album sinds zijn debuut All Kinds of You uit 2014 zou zomaar na vele luisterbeurten kunnen uitgroeien tot zijn beste album tot nu toe. Volgens kenners viel die eer tot op heden ten deel aan zijn album SpiderBeetleBee uit 2017, dat hij samen met Bill MacKay maakte. Echt solo is het album Primrose Green, dat net boven het maaiveld van allemaal viersterren-albums uit wist te steken.

Met Course In Fable hebben we opnieuw een folk-, rock- en experimenteel mengsel in handen dat voor vele uren luistergenot zal zorgen. De muziek verder duiden of in één hokje stoppen is echt onbegonnen werk! Het laatste nummer op dit album, ‘Shiva With Dustpan’, roept in de verte zomaar de herinneringen op aan een band als The Doors. Verwacht niet de charismatische zang van Jim Morrison, maar wie door zijn oorharen heen weet te luisteren met deze muziek in gedachten zal mogelijk dezelfde ervaring voelen opkomen.

Love On Drugs

Deze Scandinavische one-man-band Love On Drugs is feitelijk Martin Lillberg. Wel krijgt hij op dit derde album, dat de titel meLODies heeft meegekregen, hulp van anderen. Zo horen we ook Ted Russell Kamp en Jenny Lundin in de achtergrondvocalen, het bas-spel van Robert Olssen en nog een aantal andere gastmusici.

Een gast als Ted Russell Kamp is een verrassing, als we bedenken dat Love On Drugs veel meer aan de pop/rock-kant opereert en Russell Kamp vooral in de americana zijn wortels heeft. Met name het soms wat stevigere gitaarwerk op het album meLODies neigt meer naar pop/rock van The Cure dan naar de americana. Wie luistert naar de track ‘Let The Banner Wave’ en een groot muzikaal geheugen heeft, kan klanken van The Rumour uit 1979 ten tijde van het album Frogs, Sprouts, Clogs And Krauts nauwelijks onderdrukken. Maar hiermee duiken we wel heel ver terug in de pophistorie. Laten we bij deze vergelijking vooral niet denken dat Love On Drugs gedateerd klinkt.

Wat overblijft na de vergelijkingen is een afwisselende plaat, die met gemak en met regelmaat genoten kan worden. meLODies is van een makkelijke en vooral comfortabele snit, die Love On Drugs in je brein plaatst met een vinkje voor fijne muzikale beleving.