Husbands and wives blijft trouw aan de filmversie, maar overtuigt zondermeer

Zoals wel vaker in de films van Woody Allen gebeurt, wordt er in Husbands and wives gespeeld met de mogelijkheden van het filmmedium. Vaak onderbreken de personages het verhaal door zich af te zonderen en in gesprek te gaan met een interviewer, of richten zij zich direct tot de kijker, waardoor je je afvraagt: is dit een film, of een documentaire?

Dit komt ook terug in de toneelbewerking. Ook nu richten de acteurs zich regelmatig tot het publiek. Maar regisseur Simon Stone en scenograaf Bob Cousin gaan nog een stap verder. Dat wordt al duidelijk in de openingsscène. Het toneel is aanvankelijk leeg, de decorstukken zijn solide op elkaar gestapeld en er is een tribune gereserveerd voor een deel van het publiek. Terwijl Gabe (Ramsey Nasr) in gesprek is met zijn vrouw Judy (Halina Reijn), zet hij de decorstukken op de juiste plek en construeert zo hun wereld. Maar dit wordt onderbroken wanneer Jack en Sally (respectievelijk Aus Greidanus jr. en Marieke Heebink) op visite komen en vertellen dat ze gaan scheiden. Ze staan er beiden achter, zeggen ze. Kort na de scheiding krijgt Jack een relatie met de veel jongere Sam (Hélène Devos), terwijl Sally zich als vrijgezel erg ongelukkig voelt. Om haar te troosten wil Judy haar charmante collega Michael (Robert de Hoog) aan Sally koppelen. Ironisch, want eigenlijk heeft Judy al een tijd een oogje op Michael. Gelukkig voor haar wordt het niets tussen Michael en Sally. Sterker nog: Jack en Sally komen uiteindelijk weer bij elkaar, terwijl Gabe en Judy steeds meer uit elkaar groeien.

Overtuigend acteerwerk

Stone is dus erg trouw geweest aan de originele filmversie, soms te trouw. Hierdoor komt niet elke scène even goed uit de verf, vooral niet wanneer de acteurs, net als in de film, zich tot het publiek richten en nogmaals vertellen wat er allemaal gaande is. Dan wordt het te expliciet. Maar dit gebeurt zelden. Bovendien wordt dit grotendeels gecompenseerd door het sterke en humoristische acteerwerk. Stuk voor stuk schakelen de acteurs moeiteloos over van uiteenlopende gevoelens. Ze zijn humoristisch, woedend, kwetsbaar, en dat allemaal even natuurlijk. Vooral Ramsey Nasr en Halina Reijn spelen overtuigend, met name in de scène waarop Gabe en Judy beseffen dat hun relatie voorbij is. Door hun kwetsbare en verslagen acteerwerk maken ze deze scène tot een van de hoogtepunten van de avond.

Kwetsbaarheid in een sterke enscenering

Ook het decor en de enscenering zijn een ware troef. Door de tribune op het toneel worden de acteurs van alle kanten bekeken. Bovendien raken acteurs en publiek met elkaar verweven doordat de personages gespeeld door De Hoog en Devos regelmatig in het publiek zitten. Vanuit die positie bekritiseren en bevragen ze de overige acteurs. Dat de overige acteurs zo gemakkelijk geconfronteerd kunnen worden met de buitenwereld, maakt temeer duidelijk hoe kwetsbaar de twee huwelijken zijn. Dit wordt subtiel benadrukt door de gestapelde decorstukken uit de openingsscène. Gabe en Sally praten over het leven, hun huwelijk, maar zijn ondertussen druk bezig met een bank of een stoel. Echt contact maken ze niet. Het is dan ook extra treurig dat het moment waarop hun huis volledig lijkt ingericht en het decor werkelijk verbluffend is, bijna filmisch, tevens het moment is waarop ze beseffen dat hun relatie voorbij is.

Zodoende speelt Stone net als Allen met de genreconventies, maar weet hij er, mede dankzij de acteurs, een sterke en hilarische toneelversie van te maken.