Herhalingsoefening
The Independent prees Democratie de hemel in. Dat gebeurde ook veelvuldig met Logicomix, het vorige werk van Papadatos. Maar zonder de (discutabele) reputatie die Logicomix heeft opgebouwd voor de drie schrijvers zou Democratie wellicht een van de vele strips zijn geweest die weinig tot geen aandacht kreeg. En niet eens onterecht.
Democratie vertelt over de oorsprong van de democratie in Athene. Aan de vooravond van de slag bij Marathon vertelt Leander wat er allemaal gebeurde om tot een Atheense democratie te komen: de onderdrukking door de broers Hippias en Hipparchos, de volksopstand en de gevolgen daarvan, een samenwerking met Sparta en wederom een opstand en uiteindelijk de herindeling van Athene om een nieuwe stammenstructuur op te bouwen.
Toegift
De opzet van het verhaal lijkt een kopie van Frank Millers 300: een soldaat vertelt voor een belangrijke veldslag over het hoe en waarom de slag gestreden wordt. In beide boeken wordt de verteller verzocht om dat verhaal te vertellen, hoewel in Democratie de groep toehoorders klein begint en langzaamaan groeit. Allebei de verhalen handelen over de grootsheid van de stad waar de legers vandaan komen. Maar waar 300 visueel aansloot bij het verhaal dat verteld werd (agressief, hard en expliciet) is dat bij Democratie een stuk minder.
Hoewel Athene wordt weergegeven als een stad met verfijnde cultuur – ondanks de onderdrukking en opstanden – is dat niet terug te zien in de tekeningen. Die zijn van een simplistische en schets-achtige stijl, die vooral overkomt als onafgewerkt. Alsof de tekenaar niet ieder plaatje met evenveel zorg af heeft gewerkt. Die opzet werkt soms wel, doordat de persoonlijkheid van een personage weerspiegeld wordt in zijn uiterlijk, maar vaak komt het slordig over.
Een idee om voor te vechten
Qua opbouw zit Democratie best goed in elkaar. Leander vertelt zijn verhaal aan de soldaten voordat ze tegen de Perzen moeten vechten (de slag bij Marathon). Hij vertelt over zijn jeugd en hoe hij volwassen wordt in een turbulente periode voor de stadstaat Athene. Zo legt hij uit hoe de maatschappij van Athene in elkaar zat en hoe die veranderde naar een oer-democratie. Daarnaast komt er uiteraard een liefdesverhaal bij kijken – een liefde die onmogelijk blijkt te zijn – en een worsteling over de eigen rol en wat de toekomst zou moeten brengen.
Alles bij elkaar genomen is Democratie eigenlijk niet heel veel meer dan een vingeroefening. Het is een verhaal dat bestaat uit standaardelementen die op een vrij voorspelbare wijze in elkaar gezet worden. Dat is jammer, omdat het wel vertelt over een interessante periode en materie die van belang is. De soldaten rennen aan het eind van het verhaal, overtuigd van een abstract idee, vol vertrouwen maar zonder een duidelijk idee van de uitslag de strijd in. Maar de makers van Democratie lijken vooral veiligheid opgezocht te hebben. Jammer, want meer aandacht voor opbouw en uiterlijk zou zeker bijgedragen hebben aan het verhaal. Democratie heeft nog wat werk nodig.
