Een stad vol tijdelijke ontmoetingen

To Rome with Love bestaat uit vier losse verhalen die een ding met elkaar gemeen hebben: het gaat over ontmoetingen in Rome. In één deel verandert het leven van de saaie Italiaanse doorsneeman Leopoldo (Roberto Benigni) plotseling als hij voor beroemdheid wordt aangezien. In een ander deel gaat de gepensioneerde Amerikaanse operaregisseur Jerry (Woody Allen) met zijn vrouw Phyllis (Judy Davis) naar Rome om de aanstaande van hun dochter te ontmoeten. Dan is er de Amerikaanse architect John (Alec Baldwin) die vakantie viert in Rome wanneer hij de jonge student Jack (Jesse Eisenberg) ontmoet die hem aan zijn eigen jeugd doet herinneren. Tenslotte is er een pasgetrouwd Italiaans stel dat gescheiden van elkaar één dag in Rome doorbrengt.

Onsterfelijk Rome is het centrale punt en wordt uiteraard door Allen, net als de voorgaande Europese steden Londen, Barcelona en Parijs, de hemel in geprezen. De oude Italiaanse stad komt tot leven in een chaos van ontelbare fonteintjes, trappetjes, nauwe straatjes, terrasjes en de immer altijd aanwezige zon. De cultuurverschillen en de onvermijdelijke stereotyperingen, zoals het Italiaanse eten, de muziek en het temperament, werkt in combinatie met Allens droge humor en scherpe dialogen aanstekelijk en levert regelmatig mooie lachmomenten op. 

Less is more

To Rome with Love is een typische Allenfilm; het is niet alleen een romantische komedie maar ook een satire. Naast de gebruikelijke relatieproblemen, het intellectuele gezever en de levens- en doodsvragen, vindt Allen ook ruimte om de huidige media op de hak te nemen. De film barst van de tegenstellingen, zowel in de personages als in de verhaallijnen. Een sequentie is langer dan de andere of absurder of juist romantischer. Er zit niet direct een lijn tussen de verschillende verhalen en dat maakt het dat de ene interessanter of grappiger is dan de andere. De film lijkt daardoor zijn doel te missen.

Het zwakste punt van To Rome with Love ligt echter in de tijdspanne en dat leidt met name in het begin van de film tot verwarring. Terwijl de sequentie van het pasgetrouwde stel maar één dag in Rome beslaat, blijkt uit het verhaal van Leopoldo dat er een periode van weken zijn verstreken en bij die van Jerry en Phyllis zelfs maanden. Bij John en Jack ligt ’tijd’ iets gecompliceerder en absurder, omdat John met Jack meeleeft in zijn fantasie in het heden terwijl hij aan de andere kant teruggaat naar zijn eigen herinneringen. De vier verhalen staan geheel op zichzelf en bereiken geen ultieme climax, in tegenstelling tot andere mozaïekfilms waarin de verschillende plots uiteindelijk samenkomen.

Oud en vertrouwd

Net als de verhalen zijn ook de relaties of de roem tijdelijk. Alle personages willen iets nieuws, waardering en genieten ook van alle nieuwe avonturen, maar kiezen uiteindelijk toch voor het oude, het zekere en het veilige. Dat is wat Allen ook met To Rome with Love doet. Voor Woody-Allenfans is dit zeker een vermakelijke film, maar het levert niets vernieuwends of spannends op.