Een groene horzel zonder superkracht

Uit de vruchtbare akker die de DVD-markt heet, ontspruiten somtijds smaakvolle gewassen die voor grote sommen verhandeld kunnen worden. Maar sappig fruit lokt schijnbaar nutteloze en irritante insecten. Voor de etmoloog hebben sommige van die beestjes nog wel waarde, maar vaak ook vangt zo’n verzamelaar een ordinaire wesp (paravespula vulgaris) of strontvlieg (scatophaga stercoraria). The Green Hornet, zogenaamd ‘voor de verzamelaar’, is zo’n parasiet.
~
Laten we, voor uw recensent te hard van stapel loopt, bij het begin beginnen: toen Bruce Lee in 1973 stierf en de vraag naar zijn films explosief toenam, verknipten een stel geinponems een stuk of wat afleveringen van de oude en impopulaire televisieserie The Green Hornet, waarin de kleine kungfumeester een rol had als side-kick Kato. Vervolgens monteerden die slimme graaiers de knipsels met weinig aandacht voor continuïteit tot twee avondvullende films, om op die manier snel geld te verdienen.
Filter
De films op deze DVD zijn allerminst een zegen voor de kungfuliefhebbers onder ons, hoezeer de aanwezigheid van de Bruce Lee-documentaire The Legend Continues de fans ook van het tegendeel tracht te overtuigen. Van de slecht gechoreografeerde vechtscènes valt bijna niets te zien, omdat ze gefilmd zijn met een donker filter om een nachtelijk tijdstip te suggereren.
Pooier
~
‘Spul’
De films ademen evenveel sfeer uit als een kartonnen doos en bereiken een graad van samenhangendheid die alleen geëvenaard kan worden door een avond te zappen. Mocht u in een vlaag van verstandsverbijstering of verzamelwoede toch The Green Hornet dubbel-DVD gekocht hebben, dan raad ik u aan wat ‘spul’ te halen bij uw plaatselijke coffeeshop en daar eens flink van te inhaleren alvorens u de film start. Als dat niet alsnog een unieke kijkervaring oplevert, tuur dan enige tijd naar de metallic-groene hoes. Succes verzekerd.