Een leven van vervolging

Latcho Drom, oorspronkelijk uitgebracht in 1993, is eindelijk in de Nederlandse bioscoop te zien. Regisseur Tony Gatlif, van origine een Roma uit Algerije, brengt met deze film het moeizame bestaan van de zigeuners uit verschillende delen van de wereld in beeld.
Latcho Drom, wat zoiets betekent als ‘goede reis’, is een aaneenschakeling van muzikale scènes zonder dialoog of centraal gestelde personages. De film is in thematiek en vorm een voorloper op de latere werken van Gatlif zoals Gadjo Dilo, Vengo, Swing,
~
Door de scènewisselingen, die gekenmerkt worden door verschillende transportmiddelen, worden we fysiek meegenomen op reis naar de verschillende zigeunerculturen. Hierdoor krijgt de film het karakter van een roadmovie waarin niemand de hoofdrol speelt. De oprechtheid van de bezongen emoties spat van het scherm. Hierbij wisselt de stemming van warme vreugde en saamhorigheid naar diep verdriet. Het draait in de film om kleinschalig, persoonlijk leed, maar ook om de vervolging, Auschwitz en het bewind van Ceausescu. Het decor van de muzikanten wisselt van kale winterse landschappen naar de eindeloze woestijn en prachtige groene velden. Tussen de tranen om de tragiek van het vervolgde zigeunerleven door wordt duidelijk dat de vreugde van de muziek en dans een belangrijk aspect in het bestaan is. Het vormt de lijm, de uitlaatklep en het erfgoed dat de eeuwige nomaden op de been lijkt te houden.
Kijkplezier
~