Let the Right One In

Een strenge winter in een buitenwijk van Stockholm. De verlegen Oscar (Kåre Hedebrant) woont met zijn moeder in een grauwe flat en wordt gepest op school. Hij ontmoet het mysterieuze meisje Eli (Lina Leandersson) die in de flat tegenover hem is komen wonen. Zij woont met een oudere man die er ’s avonds op uittrekt om mensen te vermoorden. Oscar en Eli groeien in de tussentijd naar elkaar toe, als Oscar zelfvertrouwen krijgt door Eli en tegen de jongens die hem pesten in actie komt. Maar hij komt er ook gaandeweg achter dat Eli bloed nodig heeft om te overleven en langzaam raakt hij verstikt in haar duistere wereld.

Let the Right One In is prachtig gefilmd en geeft ook een herkenbaar tijdsbeeld. De film speelt zich af in de jaren tachtig en dat is te zien aan de kleding, de Rubik’s kubus waar Oscar mee speelt en televisiebeelden die nog gaan over de Sovjet-Unie. Oscar is als personage in zichzelf gekeerd. Deels komt dit door de scheiding van zijn ouders. Die worden in de film getoond, maar ze merken de leegte die in Oscars leven is ontstaan niet op. Hij is een einzelgänger en dit trekt hem aan tot Eli die door Lina Leandersson briljant gestalte krijgt. Zij is in haar rol dreigend, exotisch, maar ook sensueel. Het contrast met de blonde Oscar is op het eerste gezicht groot, maar ze zijn beiden buitenstaanders die hebben geaccepteerd dat er geen plek voor hen is in de maatschappij. Als Oscar zich laat meeslepen door de mogelijkheid om zich te wreken verandert hij deels in Eli, die dan ook gezien kan worden als zijn alter-ego.

Bloed en sneeuw

Let the Right One In is geen standaard horrorfilm, maar eerder een psychologisch portret van een getroebleerde tiener en zijn omgeving. De huidige trend rond vampieren combineert een klassiek gruwelgegeven met een realistische setting, en Let the Right One In is in dat opzicht een geslaagd voorbeeld. De gruwelijkheid is realistisch, maar Alfredson weet deze gedoseerd en effectief te hanteren. Aan het begin van de film laat Eli de oudere man het vuile werk doen, en deze scènes hebben iets weg van een seriemoordenaar die volgens een vaste modus operandi zijn slachtoffers ombrengt. Pas later blijkt hoe gevaarlijk Eli kan zijn als haar bloedlust niet gelest wordt. Alfredson hanteert ook spaarzaam bepaalde basiselementen van het genre. Het vermijden van zonlicht, de besmetting van anderen met de bloedlust en de subtiele regel dat je een vampier altijd moet uitnodigen in je huis (vandaar de titel). Deze zaken worden in de film niet uitgelegd en Eli’s achtergrond blijft daardoor een raadsel. Dat maakt haar personage echter des te sterker. De band tussen beiden wordt ook complexer als Eli lijkt aan te voelen dat Oscar de rol kan overnemen van haar oudere hoeder. Let the Right One In is een geslaagde mengeling van genres, waarbij de som meer is dan de delen en waar de sterke emotionele vuistslag harder aankomt dan de in beeld gebrachte gruwelen.

Lees ook ons interview met regisseur Tomas Alfredson.