In The Bedroom
Sissy Spacek kaapte eind januari een Golden Globe voor de neuzen van niemand minder dan Judi Dench en Nicole Kidman weg. Ze kreeg deze prijs voor haar optreden in In The Bedroom, waarin ze Ruth Fowler speelt, een getrouwde vrouw van middelbare leeftijd met één zoon. In The Bedroom is inmiddels voor vijf Oscars genomineerd, en als de Golden Globes een goede indicatie vormen voor de kanshebbers op een Oscar, dan zit het goed met Sissy Spacek en kan de beste vrouwelijke hoofdrol haar nauwelijks ontgaan.
~
In The Bedroom is geregisseerd door Todd Field, een man die in de eerste plaats acteur leek te zijn. Zo was hij te zien als geblinddoekte pianospeler in Kubricks laatste meesterproef Eyes Wide Shut. Zijn acteurservaring heeft hem geen windeieren gelegd, want niet alleen Sissy Spacek krijgt van Field alle ruimte om uit te blinken; zowel Tom Wilkinson, eerder naakt te bewonderen in The Full Monty als Marisa Tomei, die al een Oscar op zak heeft, zijn genomineerd voor respectievelijk de beste mannelijke hoofdrol en de beste vrouwelijke bijrol. Voeg hierbij de nominaties voor beste scenario en beste film, niet de minste categorieën, en succes lijkt verzekerd.
Gelikt
Maar nominaties zeggen over het algemeen niet al te veel. Kwaliteit wordt vaak, meestal zelfs, over het hoofd gezien en vrijwel nooit naar behoren beloond door de Academy. Bovendien lijkt de komende uitreiking slechts een formaliteit te zijn, aangezien het gelikte A Beautiful Mind hoogstwaarschijnlijk de belangrijkste Oscars in de wacht zal slepen. En dat is jammer, want het meest waardevolle Amerikaanse kwaliteitsproduct is niet gemaakt door Ron Howard en heeft geen verkeerd gecaste publiekstrekker Russell Crowe in de hoofdrol; de meest waardevolle Amerikaanse genomineerde film is In The Bedroom.
Idyllisch
~
Ruth ziet dit alles met gemengde gevoelens aan. Frank beweert dat het slechts een zomerliefde is, en dat hij zodra universiteit weer begint, haar achter zal laten. Zijn moeder weet wel beter. Achteraf bezien blijkt dat ze wellicht een slecht voorgevoel had, en zich zorgen maakte om haar enige zoon.
Want het prille geluk wordt wreed verstoord als Natalies man Frank doodschiet. Nadat Field meer dan terecht alle tijd heeft genomen om de beginsituatie te schetsen, begint In The Bedroom eigenlijk vanaf dit punt pas echt. Hoe om te gaan met zo’n onuitspreekbaar verlies? Ruth en Matt verliezen elkaar in ijzige stiltes, en proberen door te leven alsof er niets gebeurd is. Matt is de dokter van het kleine havenstadje in Maine en begint weer met z’n praktijk, Ruth gaat verder met het begeleiden van het lokale schoolkoortje.
Sentimentele rompslomp
Field bewijst zijn kwaliteit als regisseur door in geen geval te verzanden in misschien wel typisch Amerikaanse tranentrekkerij. Zijn film blijft ver van sentimentele rompslomp verwijderd doordat hij onnadrukkelijk het spel van zijn sterrencast registreert. Zowel Tom Wilkinson als Sissy Spacek overtreffen elkaar in subtiliteit door hun acteren minimaal te houden, en hun verdriet niet groots uit te beelden. Het komt uiteindelijk wel tot een flinke ruzie, waarbij de twee alle frustraties elkaar voor de voeten werpen. Vooral Ruth is gefrustreerd dat Richard, de moordenaar van haar zoon, er met een lichte straf vanaf lijkt te komen.
Bloedende vinger
Eerder in de film vertelt Matt, terwijl hij met zijn zoon in de haven aan het vissen is, over de bruutheid van vrouwtjeskreeften. Gevangen in een fuik knipt de vrouwtjeskreeft de schaar af van ieder mannelijk exemplaar dat ze in haar nabijheid vindt, ieder mannetje behalve haar eigen. “When a third party comes in the bedroom”, legt Matt uit, is het moment dat het vrouwtje toeslaat. Het lijkt een aanwijzing te zijn voor het verdere verloop van de film. Opnieuw maakt Field de juiste keuze door niet de bedroomtalk tussen Matt en Ruth te tonen, maar te suggereren. Waarover spreken Matt en Ruth als de gordijnen gesloten zijn en heel Maine slaapt? Andere aanwijzingen verhogen de suspense: een bloedende vinger, het veteran-logo op de nummerplaat van Matt, totdat definitief duidelijk wordt dat Franks ouders het recht in eigen hand nemen.
De sublieme acteerprestaties, de subtiele regie en het rustige tempo moeten voldoende aanleiding geven om de film meteen te gaan zien.
