Zoeken in New York
.
Radeloos
Acteur Marcel Faber weet de radeloze hoofdpersoon goed neer te zetten wat versterkt wordt door het camerawerk. Veel scènes zijn geschoten als een documentaire met een niet-professionele cast en hebben een rauwe kracht. Pennings voorbeeld is ongetwijfeld de verontrustend realistische cinema van Lodge Kerrigan. Great Kills Road heeft opvallend veel gelijkenissen met Kerrigans
Lege huls
In Great Kills Road is vervreemding volop aanwezig, maar het is een lege huls die niet overtuigend wordt gevuld door de inhoud. De film heeft bijna geen dialogen en in bepaalde scènes lijkt Penning ze bewust te omzeilen door de soundtrack over gesprekken te laten spelen. De voice-overs van de hoofdpersoon worden zo de belangrijkste bron voor het verhaal, maar bieden alleen het perspectief van de verwarde man en weinig afwisseling. De zoektocht naar de weggelopen vrouw had ook suspensevoller kunnen worden verbeeld en leidt in de film tot een onbevredigende anticlimax. Je moet concluderen dat Great Kills Road uiteindelijk het karakter heeft van een low budget-experiment. Penning slaagt er vooral in om in zijn film een realistische sfeer neer te zetten, maar is op dramatisch en narratief vlak helaas minder sterk. Het eindproduct bewijst daarmee dat less niet altijd more hoeft te betekenen.