Sympathieke aanvulling op romcom-assortiment
Sanne Vogel haalt voor haar speelfilmdebuut inspiratie uit eigen leven en doet aan ’tegencasten’. Zo tovert ze Jan Kooijman om van hunk naar extravagante homojongen en vertolkt Marwan Kenzari een liefhebbende vader in plaats van een rauwe kickbokser zoals in Wolf. Of dit bijdraagt aan een origineel verhaal? Dat niet. Wel is het een Nederlandse romcom die er – zeker na Toscaanse Bruiloft – wel weer mag zijn.
wel weer mag zijn.
Regisseuse Sanne Vogel en scenariste Judith Goudsmit houden zich keurig aan de welbekende wetten van het romcom-genre. In dit geval hanteren ze de formule ‘twee tegenpolen blijken toch beter bij elkaar te passen dan gedacht.’ Zodra Saar (Nadia Koetje) haar vader Daan (Kenzari) vraagt wanneer hij weer gaat trouwen, is het niet meer dan een kwestie van tijd, die gevuld wordt met virtueel contact, voordat hij inziet dat zijn narcistische buurvrouw (Bracha van Doesburgh) de geschikte kandidaat is.Lieve film
Deze formule speelt zich af in de Negen Straatjes en wordt opgevuld met een stoet aan karikaturen. Het verhaal is geschreven met het oog op de hedendaagse tijd: de tijd waarin internetdaten geen taboe meer is en waarin sommige homo’s zich op Grindr begeven. Stel dat Tinder decor stond voor de ontluikende liefde tussen de twee in plaats van RelatiePlanet, dan was dat plaatje helemaal compleet . Vogel heeft de kneuterigheid van de Negen Straatjes uitstekend weten te vangen. Dat uit zich in een kleurrijk beeld dat de sfeer overbrengt en je doet verlangen naar het pittoreske ‘dorpje’. Dit maakt Hartenstraat een warme en lieve film.
De sfeer van de Negen Straatjes die Vogel met haar kleurrijke beelden goed weet over te brengen zorgt ervoor dat Hartenstraat een sympathieke aanvulling is op het assortiment, zoals Verliefd op Ibiza en Alles is Liefde.