Tyrannosaur

Ze hebben twee hele andere levens, Joseph en Hannah. Hij is weduwnaar en geregeld in de kroeg te vinden, met zijn explosieve karakter ruzies uitlokkend. Zij is getrouwd en lijkt alles te hebben wat ze nodig heeft: een mooi huis met een dure auto voor de deur. Maar als de twee elkaar beter leren kennen, blijken tragiek en ellende een bepalende rol in beide levens te spelen.

Met de opening van de film wordt de toon direct gezet. Een dronken en gefrustreerde Joseph trapt zijn hond dood, om haar vervolgens liefdevol te begraven. Dan wordt hij verder gevolgd op zijn destructieve pad. Zo leidt een ruzie met Pakistaanse bookies ertoe dat Joseph zelf in elkaar gerost wordt. Hij zoekt zijn heil bij een kringloopwinkel, waar de gelovige Hannah werkt. De hulpeloos ogende Joseph doet wat met haar en ze besluit voor hem te bidden. Maar Joseph blijkt gehard door het leven en God is de laatste op wie hij zit te wachten. Ondanks een moeizame start ontstaat er een vriendschap. Een vriendschap waarin duidelijk wordt dat Hannah meer hulp nodig heeft dan Joseph.

Hard brits realisme

Tyrannosaur is het debuut van Paddy Considine, vooral bekend als acteur uit Red Riding (2009) en

Olivia Colman en Peter Mullan geven perfect gestalte aan hun personages Hannah en Joseph. Zij probeert te leven volgens haar geloof, maar komt steeds meer in tweestrijd met zichzelf en God. Hij laat zich leiden door impulsen en houdt mensen bewust op een afstand. Subtiel wordt de vriendschap (of liefde?) tussen de twee opgebouwd. De geharde Joseph laat zijn menselijke kant zien en Hannah laat zien wat voor leven zij werkelijk leidt. Maar de steun die ze bij elkaar vinden zet geen rem op de ellende die ze ondergaan. Tyrannosaur is met zijn opeenstapeling van drama en narigheid niet gemakkelijk te verteren. Toch weet de film, mede door het gebruik van humor, perfect balans te houden tussen het expliciete geweld en de tragische levens van Hannah en Joseph.

Maar het is niet het geweld dat de meest verpletterende indruk achterlaat. Vooral de acteerprestatie van Olivia Colman tilt de film naar grotere hoogten. Met een bont en blauw geslagen oog opent ze de winkel, nadat haar man zijn handen weer eens niet thuis kon houden. In het kantoortje van de winkel laat ze haar emoties de vrije loop en drinkt zichzelf moed in. Net op dat moment komt er een klant binnen. De camera vangt van een afstand de transformatie van een ontredderde en wanhopige Hannah in een behulpzame en klantvriendelijke verkoopster. De scène is een voorbeeld van hoe zij fluctueert tussen haar werkelijke situatie en haar verschijning naar de buitenwereld toe. Achter de zonnige lach gaat tragiek schuil die in dagelijkse en vluchtige contacten maar nauwelijks merkbaar is.

Considine levert met zijn debuut een indringende, hardvochtige maar ook liefdevolle kijk in twee levens. Levens die niet gespeend zijn van misère en geweld en waar het rechte pad nog een lange weg blijkt. Als dat rechte pad al bereikt kan worden, want wat blijft er van een mens over als je met zoveel tegenslagen te maken hebt. We were wasted, zingt The Leisure Company in het aftitelingsnummer. Tyrannosaur maakt duidelijk dat geluk niet voor iedereen is weggelegd, maar er resteren nog enkele sprankjes hoop op een beter leven.