Liefde op het eerste gezicht?
.
Geen slechteriken
Iedereen in deze film is lief en iedereen leert wat. Klinkt zoetsappig? Inderdaad, maar dat maakt helemaal niets uit. Het is fijn om een realistisch geschetst beeld te zien van een driehoeksverhouding waarbij er geen slechteriken zijn, en waarbij iedereen slachtoffer is van zijn gevoelens, zoals dat vaak gaat in de liefde. Rachels echtgenoot Heck (Matthew Goode) is een lieve, begrijpende man die uit alle macht probeert zijn huwelijk te redden, Rachel twijfelt voortdurend over haar gevoelens maar probeert altijd het juiste te doen, net zoals Luce. Maar zoals het een goede Britse komedie betaamt zit de film ook vol grappige karikaturen. Vooral Anthony Steward Head is erg vermakelijk als Rachels bittere vader die constant dronken lijkt te zijn en onophoudelijk afgeeft op zijn eigen huwelijk.
Qua onderwerp (op wie ben ik nou écht verliefd) brengt deze films niets nieuws onder de zon, maar het ontdekken van een andere seksuele geaardheid is wel origineel in dit genre. De liefde tussen twee mensen van dezelfde sekse wordt wel degelijk serieus genomen en niet afgedaan als experimentje. Maar het is vooral een film over liefde op het eerste gezicht. Deze film heeft ook mij – geen fan van het genre – weten te vermurwen, vooral door de typisch Britse humor, het prettige acteerwerk en de setting in Londen, dat in deze film, met al de grappige, hartverwarmende figuren die er rondlopen, bijna idyllisch dorps aandoet.