Puberperikelen

Youth in Revolt heeft een herkenbare hoofdpersoon: de intelligente, maar onzekere buitenstaander die niet begrepen wordt door zijn omgeving. Nick Twisp (Michael Cera) is zo’n figuur die het liefst een schrijver wil worden en in de videotheek Fellini’s La strada huurt, maar ondanks dat vastzit in een saaie Amerikaanse suburb. In een voorspelbare voice over bekent Nick dat hij niet populair is bij de meisjes en uit een disfunctioneel gezin komt.

Michael Cera is al in de twintig, maar wordt door zijn jongensachtige voorkomen en hese stem nog steeds gecast als stuntelige puber. In Superbad speelde hij al een onzekere jongen die met zijn beste vriend zijn maagdelijkheid probeert te verliezen. Zijn rol in Youth in Revolt ligt in het verlengde van die film en roept een heel scala op van andere bijdehante pubers die zich in films hebben afgezet van hun omgeving. Neem Orange County, Ghost World en Thumbsucker en je krijgt een beetje een idee welke kant het opgaat.

Belmondo in trailerpark
Toch is het voornaamste plotmiddel in Youth in Revolt wat platter dan in de hierboven genoemde films. Net als in Superbad is seks een belangrijke drijfveer in Youth in Revolt. Nicks lusten worden aangewakkerd door de hippe Sheeni die hij ontmoet in een trailerpark. Sheeni heeft strenge ouders, maar is een vrije ziel die geobsedeerd is door Frankrijk en foto’s van Jean-Paul Belmondo in haar slaapkamer heeft hangen. Zij is duidelijk Nicks droomvrouw, maar hun relatie wordt niet voldoende uitgediept.

Natuurlijk biedt de film voldoende obstakels die Nicks liefde voor Sheeni in de weg staan, maar de titel Youth in Revolt (de film is gebaseerd op de gelijknamige boeken van C.D. Payne) belooft echter meer dan de film kan waarmaken. De titel zou beter passen bij een tienerfilm zoals The Trotsky, waar het vooral gaat om een geëngageerde puber die de wereld wil veranderen. Nicks rebelse acties zijn daarentegen gemotiveerd door het imponeren van Sheeni. Als zij van hem verlangt dat hij zich stoerder moet gedragen, ontwikkelt Nick een alter ego, de op een nouvelle vague-held gemodelleerde Francois Dilliger. De nonchalante Francois als alter ego, zorgt ervoor dat hij wilde streken uithaalt. Dit is echter een flauwe en onbevredigende truc die ervoor zorgt dat Sera twee rollen speelt in de film.

Dertien in een dozijn

Wat ook niet helpt is dat Nicks omgeving een humoristische clichéwereld is die fungeert als boordkartonnen decor voor zijn queeste om zijn maagdelijkheid te verliezen. Dit laatste vormt een narratieve afbetaling, maar het is ook een sjabloon geworden van veel puberfilms van Porky’s tot aan American Pie en Superbad. De humor die om dit gegeven heen is gebouwd, komt niet altijd uit de verf, wat ook geldt voor de bijrollen. Zach Galifianakis (de bebaarde dikzak uit The Hangover) speelt Nicks white trash stiefvader, Ray Liotta is een autoritaire politieagent in een erg korte rol en Steve Buscemi maakt weinig indruk als Nicks vader.

Als een komedie is de film niet grappig genoeg en als een coming of age-film mist Youth in Revolt een mate van realisme om de puberperikelen van Nick echt boeiend te maken. Wat overblijft is een stereotype tienerfilm die zijn best probeert te doen om indie over te komen, maar eigenlijk hoort bij de dertien in een dozijn films die over jongeren worden gemaakt.