Lang leve Van Erp!

De documentaire begint bij het beeld van een groep Chinezen die per touringcar de Hollandse bollenvelden doorkruist. De reisleider verwondert zich over het feit dat Nederlanders nauwelijks interesse tonen voor deze bloemenpracht. Dit terwijl zij juist hiervoor naar Nederland komen! Wat de mensen in ons land dan wel doen in hun vrije tijd, ontdekken ze tijdens de rit die hen (zogenaamd) langs talloze evenementen en attracties brengt.

Via Libelle Zomerweek naar homosauna

De eerste stop is bij het terrein van de Libelle-Zomerweek. We zien duizenden vrouwen die hoppend van stand naar stand leren hoe ze een hardnekkige vlek uit een blouse krijgen of hoe ze een bloempot fraai kunnen beschilderen (“Niet te netjes. Een tikje rommelig is vaak leuker. Net zoals je haar leuker zit als je het een beetje door de war doet.”) Van daaruit gaan we via een modderig poldersport-evenement naar de homosauna en de Efteling. In het Kaatsheuvelse pretpark is men druk bezig met het testen van de nieuwste attractie: de Vliegende Hollander.

De focus van de test ligt op de ‘splash’ die het karretje teweegbrengt bij de val in het water. “Want,” zegt de directeur, “het water moet wel naar de zijkanten spatten. Anders zijn de kinderen onzichtbaar op de foto en dat kan niet.” Vermaak is en blijft business.

Chocoladebed

Na de Efteling gaat Van Erp op pad met de organisator van Chocoladefestival Zutphen. De man in kwestie is het type dat we graag door van Erp geportretteerd zien: knullig, maar zichzelf en zijn ietwat suffe taken zeer serieus nemend. Vooral de scène waarin hij anderhalf uur moet wachten tot hij de Zutphense jeugd binnen mag laten voor het opeten van een chocoladebed is zeer geestig. Ook de directeur van outlet-winkelcentrum Batavia Stad vormt een dankbaar personage in deze documentaire. Als een soort vriendelijke doch strenge burgemeester waakt hij vanuit zijn bovenkamertje over zijn stad. Niets ontgaat hem. En op momenten dat hij aan zijn eigen twee ogen niet genoeg heeft, zet hij zijn eigen vrouw in als mystery-shopper. Hoezo Big Brother? Hierna gaat de tour nog langs Terneuzen, strandtent Woodstock, de Sail, de Elf Fantasy Fair (“Ik vind beuken ook typisch zo’n boom waar je oogjes in ziet”) en het Prinsengrachtconcert.

Kortom: van Erp heeft zijn best gedaan de diversiteit van het Nederlandse vermaak zo goed mogelijk in kaart te brengen. Saai is Pretpark Nederland geen moment. De documentaire is (net als al zijn andere werk) zeer vermakelijk. Van Erp is niet alleen een meester in het uitzoeken van de juiste personen, maar vooral in het letten op wat er om die persoon heen gebeurt. Zo zien we in de Efteling een man van promotie Terneuzen oreren over De Vliegende Hollander. De vrouw naast hem wil duidelijk op het verhaal inhaken, maar komt er niet tussen. Door constant op die vrouw in te zoomen, wordt van Erps bekende tongue-in-cheek-stijltje extra versterkt. Een feest om te zien. Lang leve van Erp!