Human Nature
Na het briljant absurde Being John Malkovich komt schrijver Charlie Kaufman nu met Human Nature. De verwachtingen zijn bij de liefhebbers van BJM dan ook hoog gespannen. Is Kaufman een one hit wonder, of weet hij het hoge niveau van zijn eersteling weer te halen? Human Nature belooft een trip naar de primaat binnenin ons allen.
Levenslesjes
Human Nature begint veelbelovend, het verhaal lijkt zo absurd als BJM. De film beschikt over een echte sterrencast die werkelijk bulkt van het talent. Het intro heeft een aantal leuke grappen, en gedurende de film blijven die in rap tempo op de kijker afgevuurd worden. Jammer genoeg blijkt al snel dat de ontwikkeling in het verhaal weinig voorstelt. We krijgen een standaard levenslesje waarin we leren dat hoe beschaafd we ook zijn, onze natuurlijke lusten moeilijk te onderdrukken zijn. Dit komt naar voren als de professor net als de primair denkende Puff zijn lusten niet in bedwang kan houden. Puff wordt doorgaans ruw met enige electroshocks gecorrigeerd in zijn gedrag, maar de professor geeft zich over aan zijn Franse assistente. Het motto van de film lijkt al snel iets te worden als: beschaving kan de mens uit de natuur halen, maar de natuur niet uit de mens.
Kaufmans verhaal blijkt al snel niet eens zo heel erg origineel. Veel ontwikkelingen in het plot zagen we eigenlijk in BJM al, en dan ook nog eens veel beter uitgevoerd. Man en vrouw doen ontdekking, man buit ontdekking uit, man ontmoet ander, man betaalt prijs. Het is allemaal wat flauwtjes, en enkele als verrassend bedoelde ontwikkelingen komen niet uit de verf. Wat je overhoudt is een aardige film met een leuke cast die net boven de middelmaat weet uit te steken. Leuk gevonden, maar toch heen gezonden.